Definicja KOŚĆ

Co to znaczy KOŚĆ: wysoce wyspecjalizowana tkanka łączna, tworząca wraz tkanką chrzestną szkielet. Fundamentalne funkcje szkieletu to: funkcja mechaniczna podporowa i miejsce dla przyczepów mięśni; ochronna osłaniająca istotne dla życia narządy i szpik kostny, metaboliczna rezerwuar jonów, szczególnie wapnia i fosforanów. Makroskopowo kość można podzielić na część zewnętrzną zwaną korową albo zbitą i część wewnętrzną zwaną kością gąbczastą albo beleczkową. Część korowa stanowi ok. 70% masy szkieletu. W większości zbudowana jest z osteonów (zwane także systemami Haversa), które stanowią fundamentalną jednostkę budulcową kości. Osteony mają kształt walca o długości do 2 mm i średnicy 200 /Jm. (z wyjątkiem gatunku zwierząt średnica osteonu jest zawsze podobnej wielkości). Poprzez środek każdego osteonu przebiega naczynie odżywcze, a kanał naczynia otaczają koncentrycznie układające się blaszki kostne, między którymi znajdują się osteocyty. Kość korowa stanowi zewnętrzną warstwę kości długich, która decyduje o wytrzymałości mechanicznej. Kość gąbczasta także zbudowana jest z jednostek budulcowych, które tworzą blaszki kostne i zwane są jednostkami strukturalnymi kości - BSU (Bone Structural Unit). Ten rodzaj kości występuje w szczególności w trzonach kręgów. Kość gąbczasta stanowi 20% całkowitej masy kości, lecz ma trzykrotnie większą od kości korowej powierzchnię - sięgającą około 10m2. Przemiana tkanki kostnej w kości beleczkowej jest szybsza niż w kości korowej. To jest jeden z powodów wcześniejszej i bardziej intensywnej straty masy kostnej w takich miejscach szkieletu, gdzie przewaga K. gąbczastej nad korową jest spora. W szkielecie znajduje się 99% wapnia całego organizmu. Jest on magazynem tego jonu. Zaburzenia wchłaniania wapnia albo powiększone jego wydalanie poprzez nerki prowadzą do straty masy kostnej. Dzienne zapotrzebowanie dorosłego człowieka na wapń to około 1 g/dobę, w momencie dziecięcym około 1,2g, w wieku podeszłym, ciąży, czy laktacji 1,5g. Przewarzająca część populacji ma przewlekły niedobór wapnia. W świecie zwierzęcym człowieka charakteryzuje najniższe spożycie wapnia na kilogram masy ciała. Może to wyjaśniać utratę masy kostnej zachodzącą u ludzi w drugiej połowie życia. Kościec (szkielet) stanowi podporę całego organizmu. U człowieka występuje kościec osiowy i kościec kończyn. W skład kośćca osiowego wchodzą: kości czaszki, kręgosłup i kości klatki piersiowej. Do kośćca kończyn zalicza się: kości kończyny górnej wspólnie z obręczą barkową i kości kończyny dolnej wraz z kośćmi tworzącymi miednicę kostną. Układy kostny i mięśniowy tworzą razem układ narządu ruchu. Wspólny ciężar tego układu stanowi 50-70 % ogólnego ciężaru ciała. Kości połączone są ze sobą za po-mocą stawów, chrząstkozrostów i więzozrostów. W rezultacie skostnienia chrząstkozrostu albo więzozrostu powstaje tak zwany kościozrost dwie kości łączą się ze sobą na przykład kostnienie szwów czaszkowych i chrząstek nasadowych w kościach długich. Każda kość długa złożona jest z trzonu, nasady bliższej i dalszej, nasada kości (epiphysis) znajduje się pomiędzy chrząstką nasadową, a chrząstką stawową i stanowi zakończenie kości długiej, wewnątrz trzonu kości długiej znajduje się jama szpikowa wypełniona szpikiem kostnym odpowiedzialnym za produkcję krwinek. Złamania nasad kości (bliższej albo dalszej) z reguły zrastają się dobrze z uwagi na dobre unaczynienie tego fragmentu kości, niewłaściwie nastawione, zrośnięte w wadliwym ustawieniu wywołują regularnie szybkie zmiany zwyrodnieniowe przyległych stawów. W wieku dziecięcym, przed zakończeniem mineralizacji kości, złamania przynasadowe mogą powodować zaburzenia wzrostu kości na długość. Przynasadę kości tworzy rozszerzająca się część końcowa trzonu kości długiej, w czasie wzrastania organizmu zawiera chrzestną płytkę wzrostową, gdzie dzieje się wydłużanie kości, zbudowana jest z kości gąbczastej. Anatomicznie odznacza się kości: długie, krótkie, płaskie, różnokształtne, pneumatyczne, trzeszczki. To są między innymi kości kończyny górnej: kość ramienna, K. promieniowa, K. łokciowa, kości śródręcza i palców, kości kończyny dolnej: udowa, piszczelowa, strzałkowa, śródstopia i palców stopy. Kości krótkie - kości nadgarstka i stepu. Kości płaski łopatka, mostek, kości sklepienia czaszki. Kości różnokształtne kości twarzy i kręgi. Kości pneumatyczne kość czołowa, szczękowa, sitowa, klinowa. Rzepka i kilka innych mniejszych kości zaliczane są do tak zwany trzeszczek. Kości połączone są ze sobą dzięki stawów, chrząstkozrostów i więzozrostów. W rezultacie skostnienia chrząstko-zrostu albo więzozrostu powstaje tak zwany kościozrost-dwie kości łączą się ze sobą na przykład kostnienie szwów czaszkowych i chrząstek nasadowych w kościach długich. Układ kostny jest miejscem występowania szeregu schorzeń: wrodzonych albo kupionych. Do klasycznych metabolicznych chorób kości zalicza się: osteoporozę, osteomalację, chorobę Pageta, dolegliwości przytarczyc i nowotwory kości.
Patrz także, zioła KOŚĆ:Cebula ZwyczajnaDziewanna WielkokwiatowaEleuterokok KolczastyJałowiec PospolityJarząb PospolityKalina KoralowaKasztanowiec ZwyczajnyKrwawnik PospolityNawrot LekarskiNostrzyk ŻółtyOwies ZwyczajnyPerz WłaściwyRdest PtasiRuta ZwyczajnaSkrzyp PolnySosna ZwyczajnaWrzos Zwykły