Co to znaczy KRWIOLECZNICTWO:
hemoterapia; leczenie krwią bazuje na podawaniu (transfuzji przetaczaniu) choremu dożylne krwi i jej poszczególnych składników. W Polsce przetoczenia krwi są kontrolowane i organizowane poprzez Polską Służbę Krwi, która działa odpowiednio z międzynarodowymi przepisami, zakładającymi, iż z jednej porcji pełnej powinno się uzyskać trzy składniki, jest to krwinki czerwone, płytkowe i osocze. Prze-taczanie krwi pełnej jest nieekonomiczne - to także znacząco ograniczono podawanie pełnej krwi na korzyść tych składników, których niedobór jest przyczyną dolegliwości tzn. masy erytrocytarnej, masy płytkowej i osocza, a rzadziej również wypreparowanym z krwi innych składników na przykład granulocytów, immunoglobulin, albumin i tak dalej Dzięki stosowaniu najnowszych technik uzyskiwania składników krwi i wytwarzania jej preparatów jedno oddanie krwi pełnej służy, aż trzem chorym. Każdego dnia do operacji planowanych potrzeba powyżej 15001 krwi (w Warszawie powyżej 3001), co znaczy, że 3000 dawców musi oddać po 450ml krwi pełnej (to jest max. liczba określona poprzez normy międzynarodowe). Transfuzja może być zwyczajna i wymienna. Transfuzja wymienna, użytkowana w chorobie hemolitycznej noworodków, ma na celu usuwanie z ustroju dziecka przeciwciał i nadmiaru bilirubiny-zamianie podlega wówczas powyżej 90% krwi
dziecka. Powikłania transfuzji krwi mają przeważnie charakter ostry - hemolityczny i niehemolityczny. Powikłania hemolityczne tak zwany hemoliza potransfuzyjna wywołana jest raczej przetoczeniem krwi grupowo niezgodnej, w dziedzinie niezgodności grup głównych reakcja występuje natychmiast. Występuje - hemoglobinuria, hemoglobinemia, bóle w rejonie krzyżowej, zaczerwienienie twarzy, żółtaczka, ostra niewydolność nerek i wstrząs hemolityczny. Powikłania nie-hemolityczne transfuzji mogą być wywołane: przeciwciałami przeciw leukocytarnymi albo przeciw płytkowymi, obecnością pirogenów we krwi, obecnością bakterii we krwi, zatruciem cytrynianem, reakcją alergiczną, hiperkaliemią - w miarę częste przy przetaczaniu starych preparatów. Każdy człowiek ma jedną z czterech grup krwi: „A", „B", „AB" albo „0" - nie ma grup krwi lepszych i gorszych, wszystkie ekipy mogą służyć do transfuzji. Nie ma także tak zwany uniwersalnej ekipy krwi, za taką uznawano kiedyś grupę „0"; prawdą jest, iż dawcy z ekipą „0" i Rh-ujemnym są cenni szczególnie - ich czerwone ciałka są właściwe z ciałkami prawie wszystkich chorych (nie zawierają antygenu Rh D). Grupę krwi układu AB0 i Rh znaczy się u każdego potencjalnego biorcy (pacjenta) po to, by chory dostał do przetoczenia krew albo osocze właściwe grupowo. Rozpowszechnienie przetaczania jest następstwem odkryć Ludwika Hirszfelda, który wspólnie z żoną Hanną (doktor pediatrii) w 1919r. wykazali istnienie różnic w częstości występowania cech grupowych krwi u ludzi różnych ras i narodowości; tak powstała nowa dyscyplina - seroantropologia. W każdej populacji narodowej jest pod tym względem trochę odmiennie, decydują między innymi uwarunkowania genetyczne i klimatyczne. Sposobem pozyskiwania krwi i produktów pochodnych (na przykład koncentraty krwinkowce, osocze) poprzez pobieranie jej od dawców jest upust krwi. R opiera się na zasadzie, że przetacza się krew zgodną w dziedzinie antygenów układu AB0 i w dziedzinie antygenu D z układu Rh; krew ta nie może zawierać antygenu reagującego z przeciwciałami biorcy i nie może zawierać przeciwciał reagujących z krwinkami biorcy. W razie pozyskiwania krwi do celów leczniczych krwiodawca musi być zdrowy tylko wtedy upust nie będzie szkodliwy dla organizmu dawcy, ani przetoczona krew nie będzie stanowiła zagrożenia dla pacjenta. Działając troską o zdrowie dawców ustalono, iż min. moment przerwy pomiędzy dwoma pobraniami nie może być mniejszy niż 8 tygodni; zasadą jest, iż mężczyźni maksymalnie mogą oddawać 6x w roku, a kobiety - 4x w roku. Krew oddaje się przeważnie sposobem konwencjonalną - dawca oddaje krew pełną w ilości 450 ml - zabieg trwa 4-12 min.. Coraz częściej jednak stosuje się plazmaferezę automatyczną - dawca oddaje tylko osocze (plazmę) w ilości 600 ml w odstępach nie krótszych niż 2 tyg. - zabieg trwa około 40 min. i cytaferezę - kiedy dawca oddaje tylko wybrane przedmioty komórkowe krwi (płytki, krwinki białe) w odstępach nie krótszych niż 4 tygodnie - zabieg trwa około 6min.. Krew może oddawać (krwiodawstwo) każdy zdrowy człowiek w przedziale wiekowym: 18-60/65 lat. Odtworzenie tej ilości poprzez organizm ludzki następuje błyskawicznie - w razie oddania krwi pełnej pośrodku ok. 2-3 tygodni. Lecz tak regularnie krwi pełnej nie wolno oddawać. Przed każdym oddaniem krwi wszyscy dawcy krwi podlegają szczegółowemu wywiadowi i badaniu lekarskiemu (palacze - 1x w roku prześwietlenie klatki piersiowej). Krew pobierana jest z żyły w zgięciu łokciowym - zabieg ten trwa ok. 8-10 min.. Do pobierania krwi stosowany jest wyłącznie jałowy sprzęt jednorazowego użytku, toteż zarażenie w okresie oddawania krwi (AIDS albo inna dolegliwość) jest niemożliwe. Bardzo ważna jest jakość krwi, raczej pod względem możliwości przeniesienia chorób zakaźnych na przykład AIDS, WZW. Odpowiednie instytucje Służby Krwi kontrolują pobraną krew i dawców jednak znane są z niedalekiej przeszłości skandale kryminalne z tym procesem powiązane (Francja, Kanada). Do oddania krwi albo osocza należy zgłaszać po spożyciu lekkostrawnego niezawierającego tłuszczów- posiłku, nie należy przychodzić na czczo. Odmianą hemoterapii użytkowaną rzadko w nie wszystkich chorobach alergicznych i czyraczności jest autohemoterapia. To jest sposób leczenia bodźcowo-odczulajacego i bazuje na wstrzykiwaniu domięśniowym własnej krwi chore-
go (5-20 ml) natychmiast po jej pobraniu z żyły Ubytek krwi w pewnych przypadkach może mieć działanie korzystne. Od bardzo dawna stosowano upusty krwi (dzięki pijawek) w celach leczniczych, a ich korzystny wpływ tłumaczono wysysaniem ziej krwi. Aktualnie stosuje się je jedynie na przykład w hemochromatozie (zwykle raz, czasem dwa razy w tygodniu), leczenie ta kie prowadzi się poprzez sporo tygodni i może ono doprowadzić do osiągnięcia prawidłowego poziomu żelaza we krwi a również w czerwieni cy (nadmiar erytrocytów) w celu rozcieńczenia krwi. Na całym świecie trwają badania nad uzyskaniem sztucznej krwi, a więc substancji wypełniającej łożysko naczyniowe i przenoszącej tlen i dwutlenek węgla, z kolei pozbawionej niebezpieczeństwa przenoszenia chorób zakaźnych i do tego trwałą. Substancje takie tworzy się z wykorzystaniem syntetycznych związków chemicznych posiadających umiejętność wiązania tle nu albo hemoglobiny pozyskanej z krwi ludzkiej albo zwierzęcej. Nie można człowiekowi prze toczyć czystej hemoglobiny jest ona, gdyż błyskawicznie wydalana poprzez nerki, równocześnie je uszkadzając (krwiozastępcze preparaty)
dziecka. Powikłania transfuzji krwi mają przeważnie charakter ostry - hemolityczny i niehemolityczny. Powikłania hemolityczne tak zwany hemoliza potransfuzyjna wywołana jest raczej przetoczeniem krwi grupowo niezgodnej, w dziedzinie niezgodności grup głównych reakcja występuje natychmiast. Występuje - hemoglobinuria, hemoglobinemia, bóle w rejonie krzyżowej, zaczerwienienie twarzy, żółtaczka, ostra niewydolność nerek i wstrząs hemolityczny. Powikłania nie-hemolityczne transfuzji mogą być wywołane: przeciwciałami przeciw leukocytarnymi albo przeciw płytkowymi, obecnością pirogenów we krwi, obecnością bakterii we krwi, zatruciem cytrynianem, reakcją alergiczną, hiperkaliemią - w miarę częste przy przetaczaniu starych preparatów. Każdy człowiek ma jedną z czterech grup krwi: „A", „B", „AB" albo „0" - nie ma grup krwi lepszych i gorszych, wszystkie ekipy mogą służyć do transfuzji. Nie ma także tak zwany uniwersalnej ekipy krwi, za taką uznawano kiedyś grupę „0"; prawdą jest, iż dawcy z ekipą „0" i Rh-ujemnym są cenni szczególnie - ich czerwone ciałka są właściwe z ciałkami prawie wszystkich chorych (nie zawierają antygenu Rh D). Grupę krwi układu AB0 i Rh znaczy się u każdego potencjalnego biorcy (pacjenta) po to, by chory dostał do przetoczenia krew albo osocze właściwe grupowo. Rozpowszechnienie przetaczania jest następstwem odkryć Ludwika Hirszfelda, który wspólnie z żoną Hanną (doktor pediatrii) w 1919r. wykazali istnienie różnic w częstości występowania cech grupowych krwi u ludzi różnych ras i narodowości; tak powstała nowa dyscyplina - seroantropologia. W każdej populacji narodowej jest pod tym względem trochę odmiennie, decydują między innymi uwarunkowania genetyczne i klimatyczne. Sposobem pozyskiwania krwi i produktów pochodnych (na przykład koncentraty krwinkowce, osocze) poprzez pobieranie jej od dawców jest upust krwi. R opiera się na zasadzie, że przetacza się krew zgodną w dziedzinie antygenów układu AB0 i w dziedzinie antygenu D z układu Rh; krew ta nie może zawierać antygenu reagującego z przeciwciałami biorcy i nie może zawierać przeciwciał reagujących z krwinkami biorcy. W razie pozyskiwania krwi do celów leczniczych krwiodawca musi być zdrowy tylko wtedy upust nie będzie szkodliwy dla organizmu dawcy, ani przetoczona krew nie będzie stanowiła zagrożenia dla pacjenta. Działając troską o zdrowie dawców ustalono, iż min. moment przerwy pomiędzy dwoma pobraniami nie może być mniejszy niż 8 tygodni; zasadą jest, iż mężczyźni maksymalnie mogą oddawać 6x w roku, a kobiety - 4x w roku. Krew oddaje się przeważnie sposobem konwencjonalną - dawca oddaje krew pełną w ilości 450 ml - zabieg trwa 4-12 min.. Coraz częściej jednak stosuje się plazmaferezę automatyczną - dawca oddaje tylko osocze (plazmę) w ilości 600 ml w odstępach nie krótszych niż 2 tyg. - zabieg trwa około 40 min. i cytaferezę - kiedy dawca oddaje tylko wybrane przedmioty komórkowe krwi (płytki, krwinki białe) w odstępach nie krótszych niż 4 tygodnie - zabieg trwa około 6min.. Krew może oddawać (krwiodawstwo) każdy zdrowy człowiek w przedziale wiekowym: 18-60/65 lat. Odtworzenie tej ilości poprzez organizm ludzki następuje błyskawicznie - w razie oddania krwi pełnej pośrodku ok. 2-3 tygodni. Lecz tak regularnie krwi pełnej nie wolno oddawać. Przed każdym oddaniem krwi wszyscy dawcy krwi podlegają szczegółowemu wywiadowi i badaniu lekarskiemu (palacze - 1x w roku prześwietlenie klatki piersiowej). Krew pobierana jest z żyły w zgięciu łokciowym - zabieg ten trwa ok. 8-10 min.. Do pobierania krwi stosowany jest wyłącznie jałowy sprzęt jednorazowego użytku, toteż zarażenie w okresie oddawania krwi (AIDS albo inna dolegliwość) jest niemożliwe. Bardzo ważna jest jakość krwi, raczej pod względem możliwości przeniesienia chorób zakaźnych na przykład AIDS, WZW. Odpowiednie instytucje Służby Krwi kontrolują pobraną krew i dawców jednak znane są z niedalekiej przeszłości skandale kryminalne z tym procesem powiązane (Francja, Kanada). Do oddania krwi albo osocza należy zgłaszać po spożyciu lekkostrawnego niezawierającego tłuszczów- posiłku, nie należy przychodzić na czczo. Odmianą hemoterapii użytkowaną rzadko w nie wszystkich chorobach alergicznych i czyraczności jest autohemoterapia. To jest sposób leczenia bodźcowo-odczulajacego i bazuje na wstrzykiwaniu domięśniowym własnej krwi chore-
go (5-20 ml) natychmiast po jej pobraniu z żyły Ubytek krwi w pewnych przypadkach może mieć działanie korzystne. Od bardzo dawna stosowano upusty krwi (dzięki pijawek) w celach leczniczych, a ich korzystny wpływ tłumaczono wysysaniem ziej krwi. Aktualnie stosuje się je jedynie na przykład w hemochromatozie (zwykle raz, czasem dwa razy w tygodniu), leczenie ta kie prowadzi się poprzez sporo tygodni i może ono doprowadzić do osiągnięcia prawidłowego poziomu żelaza we krwi a również w czerwieni cy (nadmiar erytrocytów) w celu rozcieńczenia krwi. Na całym świecie trwają badania nad uzyskaniem sztucznej krwi, a więc substancji wypełniającej łożysko naczyniowe i przenoszącej tlen i dwutlenek węgla, z kolei pozbawionej niebezpieczeństwa przenoszenia chorób zakaźnych i do tego trwałą. Substancje takie tworzy się z wykorzystaniem syntetycznych związków chemicznych posiadających umiejętność wiązania tle nu albo hemoglobiny pozyskanej z krwi ludzkiej albo zwierzęcej. Nie można człowiekowi prze toczyć czystej hemoglobiny jest ona, gdyż błyskawicznie wydalana poprzez nerki, równocześnie je uszkadzając (krwiozastępcze preparaty)
- Definicja KOPROIALIA:
- Co to jest zaburzenie psychiczne charakteryzujące się wypowiadaniem słów nieprzyzwoitych w sposób obsesyjny, niepohamowany krwiolecznictwo co znaczy.
- Definicja KAPILAROSKOPIA:
- Co to jest wykorzystaniem mikroskopu w celu uwidocznienia naczyń włosowatych. Zasada badania opiera się na transluminacji i wykonuje się je na łożysku paznokcia albo spojówce oka. Badanie to realizowane jest krwiolecznictwo krzyżówka.
- Definicja KINEZYTERAPIA:
- Co to jest rodzaj ćwiczeń rehabilitacyjnych opierających na leczeniu ruchem krwiolecznictwo co to jest.
- Definicja KAPSOMERY:
- Co to jest podjednostki białkowe, z których zbudowany jest kapsyd, składnik cząsteczki wirusa krwiolecznictwo słownik.
Czym jest KRWIOLECZNICTWO znaczenie w Słownik chemiczny K .
