Co to znaczy ołów: znak Pb, (z łaciny Plumbum), pierwiastek chem., metal, Z = 82, m.at. 207,2u, ekipa ↑ węglowców. Znany w starożytnym Babilonie i Egipcie. W przyrodzie występuje w formie minerałów, takich jak: galenit, cerusyt, krokoit, anglezyt, piromorfit; zawartość w skorupie ziemskiej: 1,4·10-3% mas., zawartość w organizmie człowieka: 1,1·10-4% masy. O. jest szary z niebieskawym odcieniem, błyszczący, miękki, kowalny, po ogrzaniu plastyczny, na powietrzu matowieje; t.t. 327,4°C, t.w. 1750°C, gęstość 11,336g·cm-3. Konfiguracja elektronów walencyjnych atomów o. 6s26p2; w związkach występuje na -IV, II (najtrwalszy) i IV stopniu utlenienia. Na powietrzu lity pasywuje się warstewką złożoną z PbO i Pb3(OH)2(CO3)2. W podwyższonej temp. utlenia się do Pb3O4; sproszkowany jest piroforyczny. Reaguje z fluorem (daje PbF4), chlorem (daje PbCl2), siarką i selenem (powstają PbS i PbSe). Woda zawierająca rozpuszczony tlen atmosferyczny i CO2 skutkuje powolne roztwarzanie ołowiu - powstają: Pb(OH)2 i Pb(HCO3)2; mechanizmy tworzenia wodorotlenku i wodorowęglanu nie powodują wyraźnej korozji ołowiu, jednak ilości ołowiu przechodzące do roztworu są na tyle spore, iż woda pitna doprowadzana rurami ołowianymi może być szkodliwa dla zdrowia (przypuszcza się, iż wykorzystywanie w Rzymie naczyń i rur z ołowiu było jedną z przyczyn upadku cesarstwa rzymskiego). O. pasywuje się w kwasach, których sole ołowiu są nierozp. (rozcieńczone kwasy: chlorowodorowy, fluorowodorowy i siarkowy(VI)); roztwarza się w kwasie azotowym(V) (z wyjątkiem stężenia kwasu dając Pb(NO3)2 i wodór), kwasie octowym (powstaje octan Pb(CH3COO)2) i w kwasach stężonych: chlorowodorowym (powstają rozp. związki kompleksowe (H[PbCl3] i H2[PbCl4]) i siarkowym(VI) (cp>80%) - powstaje rozp. Pb(HSO4)2. Ołów roztwarza się na gorąco w zasadach wypierając z nich wodór, powstaje jon kompleksowy [Pb(OH)4]2-. Ołów pochłania tlen. Związki Pb(IV) są utleniaczami. O. tworzy tlenki: PbO (↑ glejta, ↑ massicot), Pb3O4 (↑ minia), PbO2 i wodorotlenek Pb(OH)2; związki te mają właściwości amfoteryczne z przewagą zasadowych (Pb(II)) i kwasowych (Pb(IV)). Użytkowany do budowy aparatury chem., do produkcji kwasu siarkowego(VI), akumulatorów (płyty), ekranów zabezpieczających przed promieniowaniem, pojemników na substancje radioaktywne, stopów (łożyskowe i drukarskie) i do produkcji pocisków karabinowych (rdzenie). Związki ołowiu znalazły wykorzystanie do produkcji farb, lakierów, w przemyśle szklarskim, przy wulkanizacji kauczuku i jako ↑ środki przeciwstukowe do benzyn silnikowych (PbEt4). Metaliczny ołów otrzymuje się poprzez prażenie rud i redukcję powstałego tlenku węglem. Związki ołowiu są silnie trujące (↑ ołowica); gromadzą się w organizmie i uszkadzają nerki, wątrobę, szpik kostny i mózg (symptomy to anemia, zapalenie mózgu i neuropatia)
- Definicja ODDZIAŁYWANIA VAN DER WAALSA:
- Co to jest oddziaływaniami bliskiego zasięgu; oddziaływania międzycząsteczkowe powiązane z istnieniem trwałych momentów dipolowych cząsteczek (w dokładniejszym przybliżeniu również kwadrupolowych), jak i z ołów co znaczy.
- Definicja OLIGOMERY:
- Co to jest cząsteczkowej rzędu od kilkuset do kilkuset tys., pośredniej pomiędzy masą ↑ monomeru a masą ↑ polimeru. Mają swoiste właściwości fizykochem.; nieznaczna zawartość o. w polimerze ułatwia obróbkę ołów krzyżówka.
- Definicja OKRES PÓŁTRWANIA:
- Co to jest zaniku (trwania), półokres zaniku (trwania), τ1/2 - czas, po którym, w rezultacie przemiany promieniotwórczej, pozostanie połowa początkowej liczby jąder atomowych (trwanie); czas, gdzie połowa ołów co to jest.
- Definicja OBSZAR ORBITALNY:
- Co to jest wokół ↑ jądra atomowego, poza którym gęstość ładunku danego elektronu jest zaniedbywalnie mała (mniejsza od przyjętej wartości granicznej); z kolei w obrębie tego obszaru ↑ gęstość elektronowa jest ołów słownik.
Czym jest OŁÓW znaczenie w Definicje chemia O .
