Definicja AGNOZJA

Co to znaczy Agnozja: rzadko spotykane zaburzenie psychiczne, gdzie chory jest niezdolny do rozpoznawania elementów i zjawisk, spo­wodowane nieprawidłowym pojmowaniem i przetwarzaniem wrażeń odbieranych za po­średnictwem jakiegokolwiek ze zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku. Agnozja jest obja­wem zaburzeń czynności kojarzeniowych kory mózgowej, co może być spowodowane pro­cesami chorobowymi zachodzącymi w mó­zgu albo jego urazami. Agnozja wzrokowa - ślepota psychiczna; to upośledzenie w któ­rym chory przy zachowanej albo także nie po­garszającej się ostrości wzroku ma kłopoty
z rozpoznawaniem i rozumieniem znacze­nia widzianego przedmiotu a również jego loka­lizacji w przestrzeni. Ślepota psychiczna jest częstym symptomem dolegliwości Alzheimera. Anozognozja - w uszkodzeniach znacznej części niedominującego płata ciemieniowego (naj­częściej pourazowe) pacjent nie zdaje sobie kwestie z ciężkości i natury swojej dolegliwości, a również lekceważy albo wręcz neguje niedo­wład obejmujący przeciwną część ciała. Może jej towarzyszyć ograniczenie świadomości i inne rodzaje apraksji. Astereognozja - wi­dzenie dotykowe; to strata umiejętności do roz­poznawania dotykiem połową ciała przeciwną do strony, nawet nieznacznego uszkodzenia kory mózgu w rejonie zaśrodkowej (płaty cie­mieniowe) na przykład chory, mając zamknięte oczy nie potrafi rozpoznać przedmiotu trzymanego w lewej ręce w razie uszkodzenia oko­licy zaśrodkowej prawej komory mózgu. Autotop zaburzenie w schemacie własnego ciała dotyczące orientacji prawa-le-wa strona ciała. Chory ma trudności w różni­cowaniu w obrębie własnego ciała na prawą i lewą stronę