Definicja APETYT

Co to znaczy APETYT: łaknienie; chęć spożycia pokarmu uwarunkowana bodźcami zewnętrznymi i doświadczeniem a również uczucie przyjemności łączące się z jedzeniem. A. w relacji do różnych pokarmów jest niejednolity, a przy tym zmienny, co wydaje się być zasadniczym faktorem warunkującym właściwy,odpowiadający potrzebom organizmu, do-bór substancji pokarmowych. Uczucie głodu i łaknienia są zależne w uwarunkowaniach poprawnych od objętości, częstości pobierania i rodzaju pokarmu, lecz kształtują się ostatecznie w odpowiednich ośrodkach centralnego układu nerwowego. Brak łaknienia - zazwyczaj łączy się z uczuciem sytości. Występuje w przewlekłych chorobach infekcyjnych, prawie stale towarzyszy przewlekłej mocznicy (niewydolność nerek), zaawansowanej niewydolności wątroby (marskość), niedoczynności nadnerczy i tarczycy i nadczynności przytarczyc. Brak apetytu obserwujemy również w przewlekłym alkoholizmie i niedoborze tiaminy. Brak łaknienia jest charakterystyczny dla raka żołądka, regularnie występuje także w zanikowym nieżycie żołądka. Odrębną jednostkę stanowi anoreksja (anorexia nervosa - jadlowstręt, jadlowstręt psychiczny). To jest dolegliwość o podłożu psychicznym i z reguły towarzyszy stanom depresyjnym. Objawia się mocną obawą przed utyciem kierującą do unikania jedzenia. Osoby chore postrzegają siebie jako wiele grubsze i brzydsze niż są w rzeczywistości, nierzadko czują wstręt do swojego ciała i mają zaniżone poczucie własnej wartości. Regularnie także stwierdzają, iż są syte, zanim rozpoczną jeść. Jednym z mierników rozpoznawczych anoreksji jest spadek należnej masy ciała o powyżej 15%. Anoreksja może przebiegać przewlekle z okresami remisji i nawrotami i jako jeden rzut dolegliwości. Zdarza się, iż po kilkumiesięcznym ograniczaniu jedzenia dochodzi do 40% straty wagi, a w skrajnych sytuacjach nawet do 60% należnej masy ciała. Użytkowane sposoby prowadzą do poważnych zakłóceń biochemicznych i zaburzeń czynności wielu narządów i układów. Nie wszystkie z nich mogą być groźne dla życia. Współczynnik umieralności wynosi 4-22%. Najczęstszymi powodami zgonu są somatyczne zaburzenia układu sercowo-naczyniowego, infekcje i samobójstwa. Powikłania somatyczne ustępują w czasie leczenia albo po osiągnięciu prawidłowej masy ciała. Od braku apetytu należy odróżnić lęk przed jedzeniem, powodowany poprzez choroby towarzyszące albo następujące po jedzeniu. Nadmierne łaknienie może występować u ludzi przy uszkodzeniu płatów czołowych. Regularnie jest jedynie zaburzeniem czysto czynnościowym (bez położa chorobowego), będącego rezultatem frustracji. Powiększony A. obserwujemy u chorych z cukrzycą, tasiemczycą, nie wszystkich postaciach zaburzeń wchłaniania jelitowego, nadczynności tarczycy i ciąży. Brak uczucia sytości jest zaburzeniem występującym w chorobach psychicznych, nie wszystkich guzach mózgu i kile centralnego układu nerwowego. Mimo iż A. nie jest wzmożony, brak uczucia sytości prowadzi do spożywania nadmiernej ilości pokarmów. Łaknienie opaczne ujawnia się w ciąży chęcią spożywania niebywałych posiłków. Stanowi ono jeden z objawów psychozy albo nerwicy o różnym stopniu nasilenia. Może być zwrócone w stronę pokarmów nie będących fizjologicznym pokarmem. Chorzy jedzą kredę, ziemię, włosy albo trawy. Od zaburzeń związanych z objadaniem się należy odróżnić bulimię (bulimia nervosa - żarłoczność psychiczna, wilczy głód, wilczy apetyt), która jest chorobą psychosomatyczną, polegającą na zaspakajaniu lęku albo innych emocji objadaniem się. Zaburzenia powiązane z objadaniem się mają charakter okresowych napadów żarłoczności, którym towarzyszy strata kontroli nad ilością spożywanych pokarmów. Bulimię można podzielić na dwa rodzaje: typ przeczyszczający a więc taki, gdzie po napadzie żarłoczności następuje prowokowanie wymiotów i używanie środków przeczyszczających; typ nieprzeczyszczający, gdzie zamiast przeczyszczania i wymuszania wymiotów, chorzy stosują ścisłą dietę (głodówkę), albo uprawiają intensywne ćwiczenia fizyczne (tak zwany bulimia sportowa). Nazwa bulimia pochodzi od bulimis, co dosłownie znaczy byczy głód (limos - głód; bous - byk), jako pierwszy użył jej Galen w II w n.e.
Patrz także, zioła APETYT:Ruta Zwykła