Definicja APRAKSJA

Co to znaczy APRAKSJA: niezdolność do wykonywania celowych, wyuczonych czynności ruchowych, z wyjątkiem możliwości fizycznych i chęci ich wykonania. Apraksja zdarza się w rezultacie chorób metabolicznych i zapalnych mózgu o charakterze rozlanym, szczególnie gdy dotyczą one płatów czołowych. Pacjent nie może spełnić polecenia dotyczącego ruchu, jednakże je rozumie i może wykonać poszczególne jego przedmioty składowe. Uszkodzenie dotyczy najprawdopodobniej dróg nerwowych, które przechowują pamięć wyuczonych wzorców ruchowych, tak więc pacjent nie może wywodu umiera 4,6 miliona ludzi. Zapadalność na U. w Polsce kształtuje się na średnim poziomie europejskim (około 170/100000 ludności/rok), z kolei umieralność należy do jednej z najwyższych (80/100000 ludności/rok) i nie wykazuje tendencji spadkowej. Mimo, iż w ostatnich dziesięcioleciach dzięki intensywnemu leczeniu chorych ze świeżym U. w oddziałach udarowych (jest ich w Polsce bardzo niewiele) uzyskano znaczące pomniejszenie wczesnej śmiertelności, zasadniczą rolę w obniżeniu umieralności uzyskano dzięki efektywnej profilaktyce. Modyfikacja czynników ryzyka dolegliwości nie tylko wpływa na obniżenie zapadalności, lecz także ma zasadniczy wpływ na przebieg dolegliwości. Czynnikami ryzyka modyfikowalnymi (na które możemy wpływać najlepiej redukując) udaru są: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, zaburzenia lipidowe - hipercholesterolemia, migotanie przedsionków, dolegliwość niedokrwienna serca, palenie papierosów, niska aktywność fizyczna, nadużywanie alkoholu, otyłość i nawyki dietetyczne. Do czynników, na które wpływu nie mamy należą: starszy wiek, płeć męska, występowanie dolegliwości w rodzinie, rasa czarna. Wymienione dolegliwości mogą wywołać niedokrwienie mózgu albo krwotok do mózgu z następczym uszkodzeniem komórek mózgowych. Na tej podstawie odznacza się: udar niedokrwienny i krwotoczny. Udar niedokrwienny jest wywołany gwałtownym zatrzymaniem dopływu krwi do mózgu (może być rezultatem niedrożności tętnicy zaopatrującej i z powodu niewystarczającym przepływem krwi poprzez dany region mózgu). Do zamknięcia tętnicy może doprowadzić zakrzep powstały w miejscu niedrożności albo materiał zatorowy, który przemieścił się do naczynia mózgowego z innych naczyń organizmu, zazwyczaj tętnic (nie wszystkie dolegliwości serca - zator kardliogenny, np. wady zastawek, ostry zawał serca, zaburzenia rytmu serca; zmiany miażdżycowe w innych tętnicach, ulegające fragmentacji i przemieszczeniu do tętnic mózgowych - zator wewnątrz tętniczy), niekiedy także z żył kończyn dolnych albo miednicy małej - zator paradoksalny. Do udaru niedokrwiennego może również doprowadzić gwałtowny uogólniony spadek przepływu krwi poprzez naczynia (przy spadku ciśnienia krwi albo nasilonych zaburzeniach rytmu serca), który w połączeniu ze zwężeniem tętnic mózgowych skutkuje niedostateczne zaopatrzenie mózgu w tym rejonie, a również aczkolwiek rzadko: zaburzenia krzepnięcia, dolegliwości krwi, zmiany zapalne naczyń, uszkodzenie ściany tętnic (rozwarstwienie) pourazowe albo samoistne i zakrzep zatok żylnych mózgu i żył mózgowych. Z racji na przebieg kliniczny niedokrwienia mózgu (czas trwania objawów) wyróżniono: przejściowy atak niedokrwienny (TIA - z angielskiego: transient ischemic attack) - symptomy ogniskowych albo uogólnionych zaburzeń czynności mózgu trwające poniżej 24 godz., U. niedokrwienny z symptomami odwracalnymi (RIND - z angielskiego: reversible ischemic neurological deficit) - symptomy zaburzeń czynności mózgu trwające ponad 24 godz., wycofujące się przed upływem 21 dni, dokonany udar niedokrwienny z symptomami trwałego zaburzenia funkcji mózgu i udar postępujący, gdzie etapowo nara-stają symptomy zaburzeń funkcji mózgu wywołane powodami naczyniowymi. Udar krwotoczny mózgu, a więc krwotok mózgowy jest wywołany przedostaniem się krwi poza naczynie mózgowe, co z powodu doprowadza do niszczenia tkanki poprzez wynaczynioną krew. Przeważnie dochodzi do niego wskutek pęknięcia drobnych tętnic mózgowych w przebiegu nadciśnienia tętniczego. Inną powodem mogą być nieprawidłowości naczyń (tak zwane malformacje naczyniowe, naczyniaki). Krwotok podpajęczynówkowy (podpajęczy) jest krwawieniem do przestrzeni płynowych otaczających mózg. Przeważnie jest wywołany pęknięciem tętniaka, a więc nieprawidłowego poszerzenia sporych tętnic przebiegających opierając się na i powierzchni mózgu. W zależności od umiejscowienia tętniaka może z nim współistnieć krwotok mózgowy