Słownik balneologia co to znaczy.
Definicja BALNEOLOGIA. Co to jest kąpieli, wód i gazów mineralnych, zdrojów naturalnych i.

Czy przydatne?

Definicja BALNEOLOGIA

Co to znaczy BALNEOLOGIA: edukacja zajmująca się badaniem właściwości leczniczych kąpieli, wód i gazów mineralnych, zdrojów naturalnych i współdziałających z nimi czynników klimatycznych i fizycznych i ich wpływem na organizm ludzki. Jest jedną z najstarszych dziedzin medycyny, kąpiele były gdyż zabiegiem leczniczym już w starożytności, a picie wód mineralnych wprowadzono w XVII wieku. Opiera się na badaniach geologicznych, hydrologicznych, fizycznych i chemicznych, a również na farmakologii, dietetyce, klimatologii i psychologii. Jest ściśle powiązana z lecznictwem klinicznym. W Polsce artystą B. był żyjący w XIX wieku Józef Dietl. Tematyka ta nosiła różne nazwy: przyrodolecznictwo, balneologia, medycyna fizykalna, medycyna uzdrowiskowa, fizjoterapia. Balneologia jest samodzielną dyscypliną medyczną dysponującą swoimi, specyficznymi sposobami leczniczymi, rehabilitacyjnymi i diagnostycznymi. W relacji do innych dyscyplin medycznych cechuje się różnymi odrębnościami. Dotyczą one zarówno sposobów posługiwania się sposobami leczniczymi i diagnostycznymi, jak i czasem osiągania wyników leczniczych u chorych. Leczenie oparte na podstawach B. nie wywołuje objawów ubocznych, a rezultaty lecznicze uzyskane przy wykorzystaniu tych metod są trwalsze i utrzymują się dłużej niż w razie farmakoterapii. Wynika to z odmiennego systemu działania metod naturalnych w porównaniu z farmakoterapią. Zabiegi balneologiczne pobudzają systemy adaptacyjne, uruchamiają rezerwy czynnościowe organizmu, z kolei leki chemiczne mechanizmy te hamują. Leczenie sposobami balneologicznymi skutkuje ulepszenie funkcjonowania jednocześnie wielu układów fizjologicznych, a więc wykazuje działanie na cały organizm. Nie ma leku farmakologicznego, który posiadałby taką cechę. Sposoby lecznicze, jakie wykorzystuje lecznictwo uzdrowiskowe, mają charakter bodźców leczniczych. Jeśli leczenie użytkowane jest systematycznie, pod postacią serii zabiegów, w organizmie następuje stopniowe przestrojenie w kierunku przywrócenia zdrowia. Sposoby balneologiczne mają działanie trenujące i usprawniające funkcjonowanie wielu układów fizjologicznych, przez przyspieszanie mechanizmów regeneracyjnych. Działanie ich jest stopniowe. Wolno uzyskiwane konsekwencje są jednak trwalsze w relacji do pozyskiwanych innymi sposobami leczniczymi. W rezultacie działania bodźców balneologicznych uzyskujemy konsekwencje ogólne, wyrażające się usprawnieniem jednocześnie wielu funkcji ustrojowych i konsekwencje miejscowe o charakterze objawowym. W okresie leczenia uzdrowiskowego u większości chorych występuje tak zwany odczyn uzdrowiskowy, którego symptomy można zaobserwować ok. drugiego tygodnia leczenia. Przeważnie kuracjusze skarżą się na niepokój, osłabienie, bóle głowy, bezsenność. Z miejscowych objawów mogą wówczas występować: zaostrzenie bólów stawowych, obrzęki stawów, nasilenie bólów mięśniowych i neuralgicznych, powiększenie napięcia mięśniowego, bóle serca, zmiany ciśnienia krwi, pomniejszenie wydolności fizycznej. Odczyn uzdrowiskowy jest istotnym kryterium reaktywności organizmu na bodźce lecznicze w przebiegu leczenia uzdrowiskowego. Nasilone symptomy odczynu uzdrowiskowego świadczą o przedawkowaniu bodźców fizjoterapeutycznych w relacji do możliwości adaptacyjnych organizmu. Jeżeli granice te zostaną nieznacznie przekroczone, a symptomy odczynu są niewiele nasilone, nie skutkuje to ujemnych następstw. Uważane jest nawet, iż odczyn uzdrowiskowy o niedużym nasileniu jest korzystny dla całej terapii, rokuje dobre rezultaty, z kolei nasilony odczyn jest oczywiście negatywny, a czasem może być niebezpieczny. Niebezpieczne jest więc wypisywanie chorych z uzdrowiska w momencie odczynu, co może się zdarzyć, gdy występuje odczyn późny, a czas przewidzianego leczenia w uzdrowisku jest krótszy. Odczyn ten znaczy, iż organizm reaguje intensywnie na bodźce lecznicze, jest symptomem dekompensacji. Należy wówczas zmniejszyć natężenie bodźców leczniczych, a czasami niezbędne jest przerwanie zabiegów wstępnie. Dopiero po ustąpieniu objawów odczynu uzdrowiskowego pojawiają się oznaki poprawy stanu zdrowia. O skuteczności leczenia uzdrowiskowego przesądza adekwatnie długi czas terapii. Przeciętnie, na leczenie uzdrowiskowe osób z niewiele zaawansowanymi chorobami i wiekiem potrzebne są co najmniej trzy tygodnie, w razie ciężej chorych i starszych leczenie to musi być dłuższe, najlepiej 30 dni. Intensywność działania bodźców leczniczych zależy od wielu czynników - zarówno od umiejętności do reagowania pacjenta, jak i od dawkowania i charakteru samego bodźca leczniczego. Różne reakcje powstające w organizmie chorego pod wpływem seryjnie użytkowanych bodźców leczniczych układają się w etapy lecznicze, które mogą być wyraźnie wyróżnione albo dyskretne. Pierwszą fazą trwającą kilka dni jest adaptacja organizmu do zmiany środowiska przyrodniczego i socjologicznego. W tym okresie - najpierw leczenia uzdrowiskowego -zabiegi balneologiczne powinny być użytkowane oszczędnie, z pominięciem silnie bodźcowych. Druga etap to mechanizm zsumowanych reakcji na zabiegi balneologiczne, czasem z symptomami nadreaktywności, czego kulminacyjnym przejawem jest odczyn uzdrowiskowy występujący najczęściej w drugim tygodniu leczenia. W tym okresie należy zmniejszyć intensywność zabiegów balneologicznych, czasami niezbędne jest ich odstawienie. Trzecia etap pojawia się po ustąpieniu odczynu uzdrowiskowego. To jest faza poprawy klinicznej. Przeważnie występuje od 16 do 19 dnia pobytu, lecz u nie wszystkich osób przedtem albo potem. Czasami poprawa stanu zdrowia odczuwana jest dopiero po powrocie chorego do domu. W ostatnim okresie pobytu choroby się zmniejszają albo ustępują, poprawia się sprawność i wydolność fizyczna chorych, usprawnia układ krążenia i oddychania. W tym okresie, dzięki zsumowaniu się reakcji na balneologiczne bodźce lecznicze, zrównoważeniu ulega sporo funkcji ustrojowych powiązanych z układem nerwowym. Zwiększają się umiejętności obronne organizmu, człowiek staje się odporniejszy na infekcje i stresy. Uzdrowiskowe sposoby lecznicze nie
konkurują z farmakoterapią, lecz ją uzupełniają, dopełniają i intensyfikują. Farmakoterapia, gdy jest niezbędna, powinna być wkomponowana w cały program leczniczy. Regularnie udaje się zmniejszyć dawki leków w trakcie leczenia uzdrowiskowego albo nawet odstawić nie wszystkie leki. Leczenie uzdrowiskowe ma jednak nie tylko znaczenie uzupełniające, lecz w wielu wypadkach może być sposobem alternatywną. Są tacy chorzy, dla których balneoterapia jest sposobem z wyboru, a więc nie daje się zastąpić innymi sposobami leczniczymi
Definicja BRODAWCZAK:
Co to jest niezłośliwy nowotwór nabłonkowy utworzony z wyrośli łącznotkankowych pokrytych wieloma typami nabłonka. Czasami może ulec przekształceniu w nowotwór złośliwy - szczególnie w krtani, pęcherzu moczowym balneologia co znaczy.
Definicja BRUKSIZM:
Co to jest należących do chorób zębów i przyzębia. Bazuje na zaciskaniu szczęk i zgrzytaniu zębami, przeważnie w okresie snu. Może dochodzić do zniszczenia szkliwa zębów a nawet do rozluźnienia osadzenia zębów balneologia krzyżówka.
Definicja BALNEOTECHNIKA:
Co to jest gałąź techniki zajmująca się opracowaniem, produkcją i wyposażaniem w urządzenia do balneoterapii zakładów uzdrowiskowych balneologia co to jest.
Definicja BAKTERIOLIZYNY:
Co to jest przeciwciała skierowane swoiście przeciwko bakteriom, które wspólnie z układem dopełniacza wywołują rozpuszczanie bakterii balneologia słownik.

Czym jest BALNEOLOGIA znaczenie w Słownik chemiczny B .

  • Dodano:
  • Autor: