Definicja BEZDECH

Co to znaczy Bezdech: zatrzymanie oddechu, które przedłużając się doprowadza do zgonu. Potencjalnie niebezpieczne są zespoły chorobowe, w czasie których w trakcie snu dochodzi do nawracającego, o różnym czasie trwania, zatrzymania oddychania dającego mierzalne niedotlenienie krwi. Zaburzenia te mogą wynikać z powody mechanicznej (blokada dróg oddechowych ograniczająca przepływ powietrza) albo z uszkodzenia mózgu i rdzenia przedłużonego jak na przykład w poliomyelitis (dolegliwość Heine-Medina) i nie wszystkich guzach tylnego dołu czaszki (móżdżku, rdzenia przedłużonego czy płatów potylicznych mózgu). Zupełnie inna jest powód i przebieg bezdechu u wcześniaków. Bezdech występuje u wielu noworodków urodzonych przed 34 tygodniem ciąży, regularnie już w 2-3 dni po urodzeniu. Najprawdopodobniej to jest wywołane niedojrzałością rdzeniowego ośrodka oddechowego. Może wystąpić konieczność aktywnego pobudzania jego czynności. W każdej sytuacji B. należy wykluczyć niedocukrzenie, krwotok wewnątrz czaszkowy i zakażenie. Wiotkość mięśni wcześniaka przyczyniać się może do stworzenia niedrożności dróg oddechowych (zapadanie się nasady języka kierujące do zamknięcia nosogardzieli). W takiej sytuacji dochodzi do niedotlenienia pomimo ruchów oddechowych klatki piersiowej (poprawna stymulacja poprzez ośrodek oddechowy). Istotnym jest poprawne ułożenie noworodka z lekko odgiętą ku tyłowi głową i jego ciągłe monitorowanie. Zaburzenia o typie B. ustępują z reguły samoistnie, gdy noworodek osiągnie wiek ok. 37 tygodni życia płodowego