Co to znaczy DYSPLAZJA:
każda nieprawidłowość budowy tkanki albo narządu polegająca na niewłaściwej proporcji ich składników na przykład D. nabłonka to niepoprawne dojrzewanie nabłonka wielowarstwowego płaskiego lub gruczołowego (niepoprawny układ warstw komórek i komórek w warstwie); przeważnie wykrywana w części pochwowej szyjki macicy, a nieleczona może przekształcić się w nowotwór. Dysplazja biodra wrodzona - zaburzenie rozwoju panewki stawu biodrowego w momencie płodowym i niemowlęcym, mogące doprowadzić do zwichnięcia biodra albo rozwoju inicjalnych zmian zwyrodnieniowych w stawie. Istnieje rodzinna tendencja do występowania D., jest częstsza u chłopców. Wywołana może być różnymi czynnikami patogennymi, głównym jest chociaż nadmierny wyprost kończyny dolnej w stawie biodrowym (poprawnie, płód utrzymuje nogi podkurczone, z kolanami przyciągniętymi do klatki piersiowej), co wraz ze stromym ustawieniem płytkiej panewki biodra i wiotką torebką stawu (luźne więzadła nie
utrzymują kości w stawie) może powodować wysuwanie się głowy kości udowej z panewki biodra (zwichnięcie). W jamie macicy płód utrzymuje niekiedy szkodliwą tak zwany pozycję ultrafizjologiczną (nadmierne zgięcie zaczepionej na przykład o pępowinę kończyny). Nadmierny wyprost jest częsty w trakcie porodu (na przykład konieczność wyciągania płodu za nogi), bywa użytkowany w trakcie sztucznego oddychania u noworodka urodzonego w zamartwicy, lecz przeważnie pojawia się w trakcie niewłaściwej pielęgnacji niemowlęcia: krępowanie nóżek powijakami, noszenie go z dociskaniem pośladków (poprawnie dziecko obejmuje dorosłego podkurczonymi nogami), przykrywanie ciężkimi kołdrami i tym podobne Poprawna pielęgnacja dziecka z D. skutkuje stopniowy zanik wady do czasu rozpoczęcia siadania (około 6 miesiąca życia), u nie wszystkich chociaż wada utrzymuje się, a głowa kości udowej niepoprawnie ustawiona w panewce skutkuje zmianę jej kształtu z dostosowaniem do zmienionej sytuacji anatomicznej (wydłużony owal, bez wyraźnego odgraniczenia albo nawet wtórna panewka wyżłobienie w miejscu na kości miednicy gdzie kość udowa opiera się po przemieszczeniu). W tak zaawansowanych sytuacjach jedynym ratunkiem bywa leczenie operacyjne (przeważnie osteotomia miednicy wg Saltera), chociaż jego rezultaty regularnie pozostawiają sporo do życzenia. Głównym aspektem problemu pozostaje odpowiednie, profilaktyczne po-stępowanie z noworodkiem i niemowlęciem, a również inicjalne rozpoznanie dysplazji i wdrożenie nieoperacyjnego leczenia, przeważnie zwieńczonego sukcesem. W rozpoznaniu, fundamentem jest badanie fizykalne kończyn dolnych poprzez doświadczonego ortopedę i wykonanie badania ultrasonograficznego stawów biodrowych noworodka i niemowlęcia. Badania te objęte są w większości państw (także w Polsce) programem przesiewowym. W leczeniu, które ma przedłużyć moment przystosowani się stawu biodrowego do pozycji wyprostowanej, stosuje się sposoby mające utrzymać nogi w pozycji zbliżonej do płodowej. Stosuje się szerokie pieluszkowanie, układanie na brzuszku z podkurczonymi nogami, szelki (Grucy), poduszki (Frejki) albo szczególne szyny utrzymujące odwiedzenie przykurczonych nóg, opóźnianie rozpoczynania chodzenia. Dysplazja włóknisto-kostna zespół Albrighta; schorzenie charakteryzujące się zaburzeniem rozwoju kości, występowaniem plam barwnikowych na skórze i zaburzeniami hormonalnymi. Może pojawić się już w wieku dziecięcym w jednej albo kilku kościach. Po zakończeniu dojrzewania płciowego postęp dolegliwości zostaje zazwyczaj zahamowany. Deformacja kości długich może czasami wymagać korekcji operacyjnej
utrzymują kości w stawie) może powodować wysuwanie się głowy kości udowej z panewki biodra (zwichnięcie). W jamie macicy płód utrzymuje niekiedy szkodliwą tak zwany pozycję ultrafizjologiczną (nadmierne zgięcie zaczepionej na przykład o pępowinę kończyny). Nadmierny wyprost jest częsty w trakcie porodu (na przykład konieczność wyciągania płodu za nogi), bywa użytkowany w trakcie sztucznego oddychania u noworodka urodzonego w zamartwicy, lecz przeważnie pojawia się w trakcie niewłaściwej pielęgnacji niemowlęcia: krępowanie nóżek powijakami, noszenie go z dociskaniem pośladków (poprawnie dziecko obejmuje dorosłego podkurczonymi nogami), przykrywanie ciężkimi kołdrami i tym podobne Poprawna pielęgnacja dziecka z D. skutkuje stopniowy zanik wady do czasu rozpoczęcia siadania (około 6 miesiąca życia), u nie wszystkich chociaż wada utrzymuje się, a głowa kości udowej niepoprawnie ustawiona w panewce skutkuje zmianę jej kształtu z dostosowaniem do zmienionej sytuacji anatomicznej (wydłużony owal, bez wyraźnego odgraniczenia albo nawet wtórna panewka wyżłobienie w miejscu na kości miednicy gdzie kość udowa opiera się po przemieszczeniu). W tak zaawansowanych sytuacjach jedynym ratunkiem bywa leczenie operacyjne (przeważnie osteotomia miednicy wg Saltera), chociaż jego rezultaty regularnie pozostawiają sporo do życzenia. Głównym aspektem problemu pozostaje odpowiednie, profilaktyczne po-stępowanie z noworodkiem i niemowlęciem, a również inicjalne rozpoznanie dysplazji i wdrożenie nieoperacyjnego leczenia, przeważnie zwieńczonego sukcesem. W rozpoznaniu, fundamentem jest badanie fizykalne kończyn dolnych poprzez doświadczonego ortopedę i wykonanie badania ultrasonograficznego stawów biodrowych noworodka i niemowlęcia. Badania te objęte są w większości państw (także w Polsce) programem przesiewowym. W leczeniu, które ma przedłużyć moment przystosowani się stawu biodrowego do pozycji wyprostowanej, stosuje się sposoby mające utrzymać nogi w pozycji zbliżonej do płodowej. Stosuje się szerokie pieluszkowanie, układanie na brzuszku z podkurczonymi nogami, szelki (Grucy), poduszki (Frejki) albo szczególne szyny utrzymujące odwiedzenie przykurczonych nóg, opóźnianie rozpoczynania chodzenia. Dysplazja włóknisto-kostna zespół Albrighta; schorzenie charakteryzujące się zaburzeniem rozwoju kości, występowaniem plam barwnikowych na skórze i zaburzeniami hormonalnymi. Może pojawić się już w wieku dziecięcym w jednej albo kilku kościach. Po zakończeniu dojrzewania płciowego postęp dolegliwości zostaje zazwyczaj zahamowany. Deformacja kości długich może czasami wymagać korekcji operacyjnej
- Definicja DYSPROTEINEMIA:
- Co to jest różnych grup białek (dysbetalipoproteinemia, clysfibrynogenemia), przeważnie na podłożu genetycznym. Białka o zmienionej strukturze nie wykazują aktywności biologicznej albo nadmierną, co prowadzi do dysplazja co znaczy.
- Definicja DEKOMPRESJA:
- Co to jest ciśnienia atmosferycznego; w rezultacie dużej zmiany ciśnienia (obniżenia ciśnienia atmosferycznego) dochodzi do uwalniania się gazów atmosferycznych we krwi w formie pęcherzyków tworzących zatory dysplazja krzyżówka.
- Definicja DAWCA:
- Co to jest osoba, z której ciała pobiera się konieczne do przeszczepienia choremu narządy, krew albo inne tkanki. Patrz także, zioła DAWCA:Pokrzywa Zwykła dysplazja co to jest.
- Definicja DYSGEUZJA:
- Co to jest zaburzenie smaku; może być spowodowane wysychaniem śluzówki j. ustnej na skutek palenia papierosów, zespołem Sjogrena, radioterapią w obrębie głowy dysplazja słownik.
Czym jest DYSPLAZJA znaczenie w Słownik chemiczny D .
