Definicja ENZYMY

Co to znaczy ENZYMY: biokatalizatoy; regulatoy reakcji chemicznych w komórkach, są katalizatorami białkowymi, które wpływając na prędkość reakcji nie ulegają zużyciu. Wpływ na prędkość reakcji chemicznych dzieje się przez obniżanie energii niezbędnej do zapoczątkowania reakcji (energia aktywacji - konieczna do rozerwania wiązań chemicznych, co inicjuje reakcję). E. jedynie ułatwia reakcję chemiczną, która jest możliwa bez jego udziału, nie wpływa także na jej kierunek i końcowe stężenie reagujących cząsteczek. Model reakcji enzymatycznej jest stały. E. tworzą czasowe związki ze własnymi substratami (substancja, na którą E. działa), a po rozerwaniu tego kompleksu uwalnia się wytwór i nienaruszona cząsteczka E. Przewarzająca część E. charakteryzuje się wysoką specyficznością, polegającą na katalizowaniu kilku ściśle spokrewnionych reakcji chemicznych, a regularnie tylko jednej na przykład ureaza katalizująca hydrolizę mocznika do amoniaku i dwutlenku węgla, a nie oddziałująca na żadne inne substraty. E. są bardzo efektywnymi katalizatorami na przykład jedna cząsteczka katalizy (enzym zawierający żelazo) rozkłada pięć mln cząsteczek nadtlenku wodoru pośrodku jednej minuty, w temp. 0=C. Nazwy większości E. tworzy się poprzez dodanie końcówki aza do rdzenia nazwy substratu (sacharoza - hydroliza sacharozy do glukozy i fruktozy). Pewne ekipy E. katalizujące podobne reakcje określane są wspólną nazwą (lipazy rozszczepiają trójglicerydy, proteinazy wiązania peptydowe w białkach, dehydrogenazy przenoszą jon wodorowy z jednego związku na drugi). W strukturze każdego enzymu odznacza się część białkową (apoenzym) i część nie-białkową (koenzym). Przewarzająca część witamin jest koenzymami albo substancjami wyjściowymi do ich syntezy. Charakterystyczne dla dużej części E. jest działanie grupowe, gdzie wytwór reakcji z udziałem jednego E. jest substratem dla kolejnego. Tworzą się tak zwany łańcuchy enzymatyczne na przykład układ krzepnięcia krwi jest łańcuchem enzymów, których produkty aktywując następne ogniwo prowadzą do stworzenia skrzepu krwi z różnych prekursorów aktualnych w krwioobiegu. Aktywność E. podlega w komórkach precyzyjnej regulacji (a enzymy są natomiast regulatorami wewnątrzkomórkowych mechanizmów chemicznych). Jednym z systemów kontroli jest synteza E. sterowana ściśle ustalonym genem, a ten może być aktywowany ustalonym sygnałem hormonalnym, wytworem metabolizmu komórki albo środowiska zewnętrznego. Innym mechanizmem regulującym są warunki fizyczne i chemiczne środowiska. Normalnie E. działają najwydajniej w ściśle ustalonych uwarunkowaniach (optymalne). Kształtują je temp., pH i stężenie soli. Następnym mechanizmem jest inhibicja (hamowanie aktywności). Może być procesem odwracalnym i nieodwracalnym, a zachodzi pod wpływem różnorodnych czynników, zarówno enzymatycznych i nieenzymatycznych. Sporo antybiotyków jest substancjami blokującymi wybiórczo (specyficznie) aktywność E. komórki bakteryjnej, nie wpływając na ludzkie na przykład penicylina jest nieodwracalnym inhibitorem E. i skutkuje uszkodzenie ściany komórki bakterii. Enzymy stosuje się w leczeniu stanów niedoborowych, do rozpuszczania wewnątrznaczyniowego skrzepów (streptokinaza) i tkanek martwiczych w ranach, owrzodzeniach (w formie maści albo szczególnych opatrunków zawierających enzymy proteolityczne). Optymalnie E. te rozkładają białka z uszkodzonych tkanek, a powstałe produkty są eliminowane z rany z wysiękiem. Aktualnie stosowane są: fibrynolizyna, deoksyrybonukleaza, streptokinaza i streptodornaza (są one ekstrahowane z tkanek bydlęcych). E. wskaźnikowe produkowane w komórkach i działające wewnątrzkomórkowe, a powiększenie ich aktywności w płynie pozakomórkowym wskazuje na uszkodzenie narządu albo tkanki (na przykład ocena poziomu E. w zawale serca, jako sposób diagnostyki i oceny dynamiki zmian).
Patrz także, zioła ENZYMY:Arcydzięgiel LitworCzosnek Pospolity