Definicja ERYTROPOETYNA

Co to znaczy Erytropoetyna: hormon glikoproteinowy, będący faktorem pobudzającym erytropoezę w szpiku kostnym, jest produkowany w nerkach (90%) i wątrobie. Jej brak prowadzi do apoptozy komórek zorientowanych do erytropoezy. Kluczowym impulsem pobudzającym jej wytwarzanie jest obniżenie poziomu tlenu w krwi tętniczej (po utracie krwi, przebywanie na sporych wysokościach, gdzie ciśnienie tlenu w powietrzu jest niższe). Pobudzające działanie wywierają także prostaglandyny, noradrenalina i adrenalina. Aktualnie jest produkowana na skalę przemysłową drogą inżynierii genetycznej. Stosuje się ją u chorych z niedokrwistościami, jest także używana jako środek dopingowy u sportowców uprawiających dyscypliny wytrzymałościowe (przyrost liczby czerwonych ciałek krwi kierujący do lepszego wychwytywania tlenu z powietrza)