Definicja HIPERALDOSTERONIZM

Co to znaczy Hiperaldosteronizm: nadmiar aldosteronu w organizmie. Może być zaburzeniem o charakterze pierwotnym, może także być ob­jawem chorób, gdzie kora nadnerczy wy­dziela nadmiar hormonu naśladując symptomy hiperaldosteronizmu pierwotnego. Hiperaldosteronizm pierwotny (zespół Conna), charaktery­zuje się nadmiernym wydzielaniem aldosteronu (hormon kory nadnerczy), co wywołane jest nadczynnością warstwy kłębkowatej kory nadnerczy. Wywołuje go przeważnie gruczolak (niezłośliwy nowotwór), czasami rak albo prze­rost warstwy kłębkowatej. Symptomami zespołu są: nadmierne stężenie sodu w surowicy, pro­wadzące do nadciśnienia tętniczego i inne zaburzenia gospodarki elektrolitowej (obniżenie poziomu potasu i wapnia) i kwasowo-zasadowej z osłabieniem mięśniowym i ogólnym zmęcze­niem, drętwieniem kończyn, okresowymi pora­żeniami, nawet tężyczką, a również nadkwaśność żołądkowa, powodująca chorobę wrzodową. Charakterystycznym symptomem jest wielomocz ze wzmożonym pragnieniem i bóle głowy. Le­czenie jest chirurgiczne, dając dobre rezultaty w razie pojedynczych gruczolaków, niekie­dy jednak niezbędne jest usuwanie obu nadner­czy i w dalszym ciągu dożywotnie leczenie hormonami kory nadnerczy. Należy pamiętać o wyrównaniu zaburzeń gospodarki elektrolitowej (sód, potas, wapń). Powodem hiperaldosteronizmu wtórne­go jest przeważnie nadciśnienie tętnicze i sta­ny obrzękowe (niewydolność krążenia, marskość wątroby, zespół nerczycowy). W niewydolności
krążenia wydzielanie aldosteronu może być pra­widłowe, lecz pomniejszony przepływ krwi poprzez wątrobę i jego mniejsza biodegradacja powodo­wać może przyrost jego stężenia we krwi