Definicja HIPOKRATES

Co to znaczy Hipokrates: (około 460r. przed naszą erą-377r. przed naszą erą); grecki doktor, jego edukacji, spisane poprzez uczniów i ujęte w dziele Corpus Hipocraticum, stały się źródłem wiedzy lekarskiej na sporo stuleci, aż do okresu średniowiecza. Wywodził się z rodz. o tradycjach lekarskich, a mając lat 20 posiadał już sławę, przyjął święcenia kapłańskie (koniecz­ne do wykonywania zawodu) i poprzez kilka lat le­czył i uczył się w Egipcie. Zajmował się raczej medycyną praktyczną, twierdząc, iż powszech­ne w owych czasach modły, ofiary i zaklęcia nie wystarczają. Zalecał precyzyjne badanie pacjenta (pomiar ciepłoty, tętna, obserwacja ułożenia ciała, ocena nasilenia i miejsc występowania bólu, dreszczy). Stosował raczej leki ziołowe (znał ich powyżej 200). Nie uznawał stosowania wie­lu leków naraz i głosił obowiązującą do dzisiaj zasadę primum non nocere. Był zwolennikiem świeżego powietrza, gimnastyki, kąpieli i masaży, przywiązywał także spore znaczenie do odpowied­niej diety. Miał dużą wiedzę z zakresu anato­mii. Jego zdaniem życie wiąże się z istnieniem 4 żywiołów: powietrza, wody, ognia i ziemi i 4 pojęć określanych jako: ciepłe, zimne, suche i mokre. 4 żywiołom odpowiadają w organi­zmie człowieka 4 ciecze: krew (sanquis), żółta żółć (chole), czarna żółć (melanos chole) i śluz (phlegma). Ciecze te znajdują się w organizmie w ustalonym relacji ilościowym, którego za­kłócenie skutkuje zakłócenie ludzkiej psychiki. W ten sposób powstał podział na 4 tempera­menty: sangwiniczny, choleryczny, melancholiczny i flegmatyczny