Definicja KIŁA

Co to znaczy KIŁA: (lues), syfilis; weneryczna dolegliwość układowa spowodowana poprzez Krętka bladego (Treponema pallidum). To jest ściśle beztlenowy, spiralny, ruchliwy, trudno barwliwy drobnoustrój widoczny w ciemnym polu mikroskopu. Poza organizmem błyskawicznie ginie i nie można go hodować na podłożach. Do zakażenia dochodzi w rezultacie kontaktów płciowych, przeniesienia krętków poprzez łożysko z matki na płód i w rezultacie kontaktu z zakażonym materiałem laboratoryjnym. Postacie kiły dzieli się, w zależności od rodzaju zakażenia, na: nabytą i wrodzoną. Rozpoznanie opiera się na wykazaniu w badaniu mikroskopowym, w ciemnym polu widzenia obecności w zakażonej tkance charakterystycznych krętków. Pomocne w diagnostyce są badania serologiczne tak zwany niekrętkowe i krętkowe. Testy RPR (z angielskiego: rapid plasma reagin) i VDRL (z angielskiego: venerai disease research laboratories) i zaliczane do swoistych badań krętkowych badanie fluorescencyjne (FTA) i test mikrohemaglutynacji na obecność przeciwciał skierowanych przeciw krętkom są fundamentem diagnostyki. Rezultaty badań serologicznych niekrętkowych mogą być określane ilościowo i służą wtedy do monitorowania leczenia. W niezwykłych sytuacjach można uzyskać fałszywie nieujemny rezultat badania RPR albo VDRL szczególnie w razie współistnienia zakażenia HIV W razie kiły OUN. rozpoznanie oparte jest na ocenie serologicznej płynu mózgowo-rdzeniowego. Przebieg kiły w pierwszych 2, 3 latach od zakażenie cechuje występowanie wielu objawów, nie są one jednak patognomoniczne dla kiły. Kiła pierwotna - pierwszym symptomem zakażenia jest plamkowata zmiana w miejscu wniknerwu słuchowego i charakterystyczny kształt zębów - tak zwany zęby Hutchinsona), podniebienie gotyckie, nawarstwienie okostnej w obrębie obojczyka i podudzi, nos siodełkowaty, czaszka kwadratowa. Na błonach śluzowych występują charakterystyczne ogniska zmleczeń, a na narządach płciowych kłykciny kiłowe płaskie (condylomata lata) - na żołędzi, kroczu, okolicy odbytu. W niezwykłych sytuacjach dochodzi do zapalenia nerek, opon mózgowych, błony naczyniowej oka, zapalenia stawów. Dolegliwość nieleczona postępuje i przechodzi w stan klinicznego utajenia - kiła utajona. Kita utajona - w tym okresie jedynym potwierdzeniem istnienia zakażenia jest badanie serologiczne. Za inicjalne stadium utajenia uważane jest moment trwania zakażenia krótszy niż jeden rok. Utrzymujące się zakażenie ponad roku nie stanowi potencjalnego źródła zakażenia dla otoczenia. W nie wszystkich sytuacjach, jeśli nie podjęto leczenia, może dojść do nawrotu dolegliwości - drugiego stadium zakaźnego. Kiła trzeciorzędowa - rozwija się w razie niekorzystnego przebiegu dolegliwości. Obserwuje się wówczas symptom)' ze strony układu sercowo-naczyniowego, powikłania w formie tętniaka aorty, zapalenia mózgu (neurosyfilis), wiądu rdzenia, postępującej demencji. Zmianom tym towarzyszą kilaki (guzowateziarniniaki swoiste przeważnie w skórze, także w kościach, stawach i narządach wewnętrznych), zapalenia szpiku kostnego, głuchota, artropatia Charcota, opóźniony postęp umysłowy i fizyczny Za charakterystyczny symptom kiły czynnej uważane jest zapalenie miąższowe rogówki. Odczyny serologiczne we krwi są dodatnie w tym okresie. Kiła wrodzona późna przebiega delikatnie, jednak z trwałym uszkodzeniem psychicznym i fizycznym