Definicja ULTRASONOGRAFIA

Co to znaczy ULTRASONOGRAFIA: (USG); najpopularniejsza aktualnie sposób obrazowania narządów przy pomocy fal ultradźwiękowych. Badanie przeprowadza się przy użyciu specjalnej aparatury, która wykorzystuje zjawiska ultradźwiękowe wystane do wnętrza organizmu fale ultradźwiękowe odbijają się od badanych tkanek i zatamują na granicy różnych ośrodków (na przykład płyn, powietrze, kość). W praktyce wykorzystuje się fale o częstotliwości 1,6-10MHz. Tak więc wyemitowana fala, przechodząc poprzez ciało człowieka, wprawia w drgania natrafione tkanki. Gdy trafia na przeszkodę, np. granicę pomiędzy wieloma strukturami anatomicznymi albo niejednorodności tkanki, takie jak: zwapnienie, pęcherzyki gazów czy ciała obce, jej część zostaje odbita i wraca do źródła, część zaś podąża dalej aż trafi na następną przeszkodę. Różnica gęstości ośrodków skutkuje drastyczną zmianę kierunków rozchodzenia się fali. Sonda aparatu USG równocześnie emituje (generator ultradźwięków) i odbiera fale, które zostają przetworzone poprzez układ elektroniczny. Narząd badany uwidoczniony zostaje na ekranie monitora, a sygnał odbity widać w formie rozjaśnienia (powracająca z głębi ciała fala dźwiękowa, w zależności od natężenia, przedstawiana jest w formie punktów świetlnych o różnym stopniu szarości). Badający ma sposobność zatrzymania obrazu i wydrukowania interesującego go przekroju. Uzyskany obraz wiernie odtwarza rzeczywistość, jednak jego interpretacja zawsze zależy od lekarza (niezbędna jest optymalna znajomość anatomii). Aparat do badań ultrasonograficznych zaopatrzony jest w kilka odzajów głowic, które z racji na kształt wysyłanej poprzez nie wiązki ultradźwięków podzielić można na liniowe, sektorowe i konweksowe. Dodatkowo głowice o szczególnych kształtach dostosowuje się do ściśle ustalonych badań, np. przezprzełykowych, przezpochwowych albo przezodbytniczych. W badaniach stosuje się różne częstotliwości fal, a ich dobór zależy od: położenia badanego narządu (powierzchowne, głębokie) i typu budowy pacjenta (dziecko, dorosły, otyły). W zależności od kierunku przyłożenia głowicy uzyskuje się przekrój narządu podłużny, poprzeczny albo skośny. Ważny jest dobry jej kontakt z narządem badanym, dlatego w czasie badania na skórze pacjenta rozprowadza się żel. Eliminuje on pęcherzyki powietrza, które mogą zaburzać obraz, równocześnie eliminując niepotrzebną ze względów diagnostycznych granicę pomiędzy ośrodkami. Zamiast dwóch wyraźnych granic na styku głowicy aparatu z powietrzem i powietrza ze skórą - mamy jedną dzięki odpowiednim własnościom żelu. Fala wnika prawie bez przeszkód w głąb ciała pacjenta. Ważnymi zaletami U. są: nieszkodliwość dla pacjenta i badającego, szeroka dostępność i w miarę niskie wydatki, zazwyczaj brak konieczności przygotowania chorego, bezbolesność i nieinwazyjność, sposobność wielokrotnego wykonania i brak przeciwwskazań, pozwala śledzić obraz i pracę narządów w okresie rzeczywistym (tu i teraz), uzyskany obraz jest dynamiczny (narządy w ruchu), umożliwia dokładne wykonanie: pomiarów narządów i głębokości ich położenia, a również innych zabiegów diagnostycznych (biopsja) i leczniczych (zabiegi pod kontrolą ultrasonograiczną). Dzięki ultrasonografu można obejrzeć niemal każdy kawałek ludzkiego ciała, a wykwalifikowany doktor potrafi na tej podstawie wykryć sporo schorzeń. Trudno wymienić wszystkie możliwe wykorzystania U., gdyż dotyczą one wszystkich właściwie dziedzin medycyny, niekiedy wręcz badanie otrzymuje nowa nazwę na przykład bardzo regularnie wykonuje się ostatnio echokardiografię, a więc badanie serca i sporych naczyń krwionośnych. To badanie pozwala obejrzeć poszczególne struktury serca w okresie normalnej pracy