Definicja WZROK

Co to znaczy WZROK: widzenie; zmysł reagujący na promieniowanie świetlne, skuteczny mechanizm formowania obrazu dzięki przejściu odbitego od elementów światła poprzez przedmioty układu optycznego oka i skupieniu go na elementach światłoczułych siatkówki. Do siatkówki przylega od tyłu warstwa komórek wypełnionych czarnym pigmentem, który absorbuje nadmiar światła i zapobiega zamazywaniu (zacieraniu konturów) obrazu poprzez światło odbite wewnątrz oka (wnętrze aparatu fotograficznego jest również pomalowane na czarno). Światło dostaje się do oka poprzez przednią, cieńszą i przezroczystą część twardówki (rogówka). Po przejściu poprzez komorę przednią oka jest załamywane na dwuwypukłej soczewce. Dalej poprzez komorę tylną wypełnioną lepkawą substancją (ciałem szklistym) dociera do siatkówki. Zmiana krzywizny soczewki, a tym samym kąta załamywania światła (adaptacja do dali i bliży - akomodacja) dzieje się dziki mięśniowi rzęskowemu. Napięcie mięśnia spłaszcza soczewkę (rozciąga ją) przystosowując ją do widzenia elementów dalszych. Liczba światła dostającego się do oka regulowana jest poprzez tęczówkę (pierścień barwnych mięśni gładkich wokół źrenicy), która skutkuje zwężenie albo rozszerzenie źrenic)' (reakcja tych włókien na impuls świetlny wymaga 10-30s). Ruchy gałki ocznej zapewnia 6 mięśni, które mocują oko w kostnym oczodole. Unerwione są one w taki sposób, iż oczy poruszają się jednakowo i nastawiają W. na te same powierzchnie. Takie dwuoczne W. odgrywa ważną rolę w postrzeganiu odległości i głębi. Światłoczułą częścią oka jest siatkówka wyściełająca 2A powierzchni wewnętrznej gałki ocznej. Znajdują się tam liczne komórki fotoreceptorowe zwane pręcikami i czopkami (3 typy), nie mniej jednak te drugie są skupione w niewielkim zagłębieniu w centrum siatkówki zwanym plamką żółtą i odpowiedzialne są za postrzeganie barw. Pręciki odpowiadają za W. czarno-białe (monochromatyczne). Umiejętność W. jest uwarunkowana obecnością rodopsyny w pręcikach i podobnych barwnikach w czopkach. Barwniki te rozkładają się odwracalnie pod wpływem światła, co skutkuje odpowiednie wzbudzenie neuronów siatkówki. Nerwy wzrokowe rozpoczynające się w tym miejscu przewodzą złożone, zaszyfrowane sygnały do odpowiedniego obszaru w płacie potylicznym mózgu. Widzenie dzienne to termin oznaczający pracę ludzkiego narządu wzroku w uwarunkowaniach normalnych, a więc przy ilości światła wystarczającej do pełnego zastosowania możliwości zmysłu wzroku. W praktyce widzenie fotopowe dotycz)' przeważającej większości sytuacji, gdzie pracuje ludzkie oko. W rozpoznawaniu bodźców świetlnych biorą wówczas udział wyłącznie czopki, nie biorą z kolei udziału pręciki. Stosunkowo spadku natężenia oświetlenia otoczenia, Widzenie fotopowe przechodzi w fazę przejściową zwaną widzeniem mezopowym (częściowa strata postrzegania barw), aby wreszcie osiągnąć min. stan pracy ludzkiego oka zwany W. (świat w skali szarości). W. dzienne zapewnia największą czułość w miejscu, na które mamy skierowań)' wzrok. Tylko w wąskim zakresie kątowym utrzymuje się spora czułość i W. kolorów. Poza zakresem kątowym około 40= nie widzimy barw, lecz regularnie nie zdajemy sobie z tego kwestie na skutek korekcji dokonywanej poprzez mózg. Za to widzenie nocne nastawione jest raczej na obserwację pod kątem, w nocy widzimy gorzej obiekty, na które mamy skierowany wzrok.
Patrz także, zioła WZROK:Aloes UzbrojonyGlistnik Jaskółcze ZieleJemioła PospolitaJeżyna FałdowanaMacierzanka PiaskowaMarchew SiewnaRdest Ptasi