Definicja ARGON

Co to znaczy argon: znak Ar, (z łaciny Argon), pierwiastek chem., niemetal, Z = 18, m.at. 39,948u, ekipa ↑ helowców. Odkryty w 1894 r. poprzez W. Ramsaya i J.W.S. Rayleigha. W przyrodzie występuje w formie wolnej; składnik atmosfery ziemskiej - zawartość: 1,28% mas., 0,93% obj.; najpospolitszy helowiec. A. to bezb. gaz bez smaku i zapachu, trudno rozp. w wodzie; występuje w formie atomowej; t.t. -189,3°C, t.w. -185,8°C, gęstość 1,7837g·dm-3. Konfiguracja elektronów walencyjnych atomów argonu: 3p23p6; Praktycznie bierny chem., otrzymano jedynie związki typu: Ar+[MF6]-, M = As, Sb ↑ klatraty argonu pomiędzy innymi z ↑ wodą i ↑ fenolem. Argon stosuje się do otrzymywania obojętnej (wolnej od tlenu) atmosfery w trakcie prowadzenia mechanizmów chem. i spawania; do napełniania żarówek i jarzeniówek (czysty daje światło barwy czerwonej, w mieszaninie z azotem uzyskuje się światło niebieskie, zielone albo czerwone). A. otrzymuje się w rezultacie destylacji frakcjonowanej powietrza

Czym jest ARGON znaczenie w Definicje chemia A .