Definicja ERB

Co to znaczy erb: znak Er, (z łaciny Erbium), pierwiastek chem., metal, Z = 68, m.at. 167,26u, ekipa ↑ lantanowców. Odkryty w 1843 r. poprzez K.G. Mosandera. W przyrodzie występuje w minerałach, takich jak: ↑ monacyt, ↑ gadolinit, euksenit i ksenotym; zawartość w skorupie ziemskiej: 3·10-4% mas. E. jest srebrzystoszary, miękki i kowalny; t.t. 1530°C, t.w. 2900°C, gęstość 9,06g·cm-3. Konfiguracja elektronów walencyjnych atomów erbu 4f 126s2; w związkach występuje na III stopniu utlenienia (jon Er3+ w roztworach wodnych ma barwę bladoczerwoną). E. jest czynny chem.; na powietrzu utlenia się do tlenku Er2O3; reaguje z fluorowcami, azotem, węglem i siarką; rozkłada wodę ; roztwarza się w kwasach wypierając z nich wodór. Metal, tlenek i wodorotlenek mają właściwości zasadowe. Tlenek e. służy do barwienia szkła, porcelany i emalii. E. otrzymuje się poprzez elektrolizę stopionego ErF3 i ErCl3

Czym jest ERB znaczenie w Definicje chemia E .