Definicja TOR

Co to znaczy tor: znak Th, (z łaciny Thorium), pierwiastek chem., metal, Z = 90, m.at. 232,038u, ekipa ↑ aktynowców. Otrzymany w 1828 r. poprzez J.J. Berzeliusa. W przyrodzie występuje w minerałach, takich jak: monacyt, toryt, torianit, cheralit; zawartość w skorupie ziemskiej: 9·10-4% mas. Pierwiastek promieniotwórczy; najdłużej żyjący izotop 232Th (τ1/2 = 1,4·1010 lat) zaczyna promieniotwórczy ↑ szereg torowy (naturalny). Tor ma dwie odmiany alotropowe (↑ alotropia pierwiastków); jest srebrzystobiały z połyskiem, miękki i ciągliwy; t.t. 1750°C, t.w. 4790°C, gęstość 11,7g·cm-3. Konfiguracja elektronów walencyjnych atomów toru: 6d27s2; w związkach występuje na II, III i IV (najtrwalszy) stopniu utlenienia (w roztworach wodnych tworzy jony: Th3+ - ciemnoniebieski, Th4+ - bezb.). T. jest pierwiastkiem czynnym chem.; spala się w tlenie do białego ThO2, (znany jest również tlenek ThO), po ogrzaniu reaguje z siarką, azotem (dając ThN), węglem (powstaje ThC i ThC2) i wodorem (tworzy się ThH2). Reaguje na gorąco z wodą i kwasami HCl, HBr, HI, H2SO4 i wodą królewską ; nie reaguje z zasadami. Tlenek ThO2 i wodorotlenek Th(OH)4 mają właściwości amfoteryczne z przewagą kwasowych. Tor otrzymuje się poprzez redukcję ThCl4 albo ThO2 wapniem albo sodem. Użytkowany jako substrat do otrzymywania izotopu uranu 233U - paliwa jądrowego i materiału rozszczepialnego i jako bonus stopowy; ThO2 stosuje się w syntezie chem. (katalizator syntezy Fischera-Tropscha) i jako materiał ogniotrwały. T. i jego związki są toksyczne

Czym jest TOR znaczenie w Definicje chemia T .