Definicja WIRUS

Co to znaczy WIRUS: bezkomórkowy, pasożytniczy twór biologiczny o wielkości 15-300 nim, widoczny pod mikroskopem elektronowym (z nielicznymi wyjątkami), charakteryzujący się brakiem budowy komórkowej i brakiem własnych układów enzymatycznych, niezbędnych do przebiegu mechanizmów metabolicznych, syntezy białek i replikacji. Z tych względów wirusy nie rosną i nie rozmnażają się, są pasożytami obligatoryjnymi, tzn. do istnienia w przyrodzie konieczne jest ich stałe krążenie między organizmami żywymi (komórkami roślinnymi, zwierzęcymi albo bakteryjnymi bakteriofagi). Łacińskie wyraz wirus znaczy kleistą, trującą ciecz, jad, truciznę, co znakomicie odzwierciedla ich chorobotwórczość. Wszystkie funkcje W. dokonywane są poprzez gospodarza. Z racji na organizację materiału genetycznego dzieli się wirusy na: RNA-wirusy i DNA-wirusy. Wirusy zbudowane są z wirionu, a więc kwasu nukleinowego (DNA albo RNA), zamkniętego w kapsydzie tworzącym swoisty płaszcz białkowy. Kapsyc złożona jest z pod-jednostek białkowych (kapsomerów). Jego kształt i liczba kapsomerów jest charakterystyczna dla danej ekipy wirusów. U nie wszystkich W. dodatkowo występuje osłonka. Otoczka białkowa i osłonka białkowo-lipidowa albo białkowo-cukrowa - posiadają właściwości antygenowe i pobudzają tworzenie przeciwciał w organizmie gospodarza. Osłonka j, wspomaga mechanizm absorpcji wirusa na błonie komórki żywiciela. Osłonki nie wszystkich W. zawierają enzymy potrzebne do procesu przenikania poprzez błonę komórkową, żarów no w trakcie infekowania, jak i wydostawania się z pasożytowanej komórki po replikacji. W procesie zakażenia W. odznacza-my następujące fazy: adsorpcja wirusa na po-wierzchni komórki żywiciela - a więc pierwszy faza w procesie infekcji wirusowej, bazuje na przyłączeniu się wirusa do specyficznych receptorów na powierzchni ściany komórki gospodarza. To jest mechanizm fizykochemiczny odbywający się dzięki siłom przyciągania cząsteczkowego i różnicom ładunków W. i komórki, zachodząc}' za pośrednictwem jonów wapnia; penetracja, a więc przenikanie . który osiadł na błonie komórkowej indukuje mechanizm pinocytozy albo endocytozy, a więc wpuklenia błony do wnętrza komórki, uformowania pęcherzyka i jego transportu w głąb komórki, a pochłonięte W. zostają poddane działaniu enzymów komórkowych (lizosomalnych), które wywołują uwolnienie rdzenia nukleinowego z otoczki białkowej, a więc kapsyclu; replikacja genomu (jest ona różna, zależnie od rodzaju kwasu nukleinowego wchodzącego w skład rdzenia wirusa: RNA albo DNA); dojrzewanie i morfogeneza po syntezie wszystkich składników W. dzieje się składanie, a więc organizowanie jego cząsteczki wirionu. Poszczególny przedmioty składowe W. rozpoznają się wzajemnie i tworzą kompleksy w ścisłej kolejności. Miejsce dojrzewania jest różne, zależne od rodzaju W. (na przykład poksyirusy dojrzewają w cytoplazmie, a herpesyirus}' w jądrze). Wpływ W. na organizm żywiciela wynika z faktu wykorzystywania materii i energii zawartej w komórce żywiciela do własnych potrzeb a więc do replikacji i morfogenezy. W. wykorzystują więc enzymy, substraty i energię komórek gospodarza do namnażania się.
Patrz także, zioła WIRUS:Arcydzięgiel LitworCebula ZwyczajnaMalina WłaściwaRóża Dzika