Definicja IMPOTENCJA

Co to znaczy IMPOTENCJA: niemoc płciowa; w potocznym rozumieniu znaczy niezdolność mężczyzny do odbycia relacji seksualnego wskutek całkowitego braku albo niewystarczającego wzwodu członka. U kobiet przykładem impotencji jest anorgazmia, jest to oziębłość seksualna połączona z niemożnością osiągnięcia orgazmu. Częstość występowania zaburzeń wzwodu w populacji nie jest precyzyjnie znana. Badnia sugerują, iż waha się ona w granicach 7-8 %. Ocenia się, iż stan ten występuje u ok. 1-1,5mln mężczyzn w Polsce, jednak przewarzająca część z nich nie szuka z tego powodu rady lekarskiej. Najczęstszymi powodami milczenia mężczyzn w tych sytuacjach to poczucie za-żenowania, brak wiary w sposobność uzyskania fachowej pomocy. Występuje ścisła korelacja pomiędzy występowaniem impotencji a wiekiem mężczyzn, jak także znany jest wpływ szeregu chorób na częstość tych zaburzeń. Przeważnie to są zmiany w tętnicach, zaburzenia neurologiczne (na przykład stwardnienie rozsiane, udar mózgu) i urologiczne - szczególnie po zabiegach chirurgicznych na gruczole krokowym. Współcześnie uważane jest jednak, iż problemy ze wzwodem to raczej problem naczyń i dlatego schorzenia, które przyczyniają się do pogorszenia stanu naczyń krwionośnych, przeważnie są powodem ich występowania. Należą do nich: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, dolegliwość wieńcowa, podwyższony poziom cholesterolu, dolegliwości tętnic obwodowych. Tętnica w prąciu należy do najcieńszych tętnic w organizmie, jest cieńsza od głównych tętnic wieńcowych, więc zmiany miażdżycowe mogą się na początku objawić właśnie jako kłopoty ze wzwodem. Zaburzenia wzwodu mogą być symptomem nadciśnienia tętniczego (2 na 3 mężczyzn może zgłaszać takie zaburzenia), dolegliwości wieńcowej albo cukrzycy. Współczesna leczenie impotencji. Farmakoterapia: odkryciem ostatniego dziesięciolecia było udokumentowanie naukowo, iż tlenek azotu (NO) jest kluczowym mediatorem erekcji. Odtąd lekiem w leczeniu zaburzeń wzwodu, z wyjątkiem powody, jest preparat Sildenafil (Viagra). To jest inhibitor fos-fodiesterazy typu 5 wspomagający rozkurcz naczyń krwionośnych w prąciu zwiększając w ten sposób napływ krwi do prącia w trakcie podniecenia seksualnego. Iniekcje do ciał jamistych prącia środków wazoaktywnych - popularność tej sposoby terapii aktualnie uległa znacznemu ograniczeniu, aczkolwiek jej skuteczność w wywoływaniu erekcji nie jest kwestionowana. Inne leki doustne - są tu trzy ekipy leków: antagoniści receptorów a,adrenergicznych - johimbina, antagoniści opiatów, jak naltrekson i antagonista dopaminy - bromokryptyna; w zasadzie ich wykorzystywanie jest bardzo ograniczone. Leki hormonalne, na przykład preparaty testosteronu, mogą być użytkowane jedynie w sytuacjach udokumentowanych zaburzeń hormonalnych. Zewnętrzne aparaty próżniowe: to jest sposób bezpieczna i ogólnie biorąc efektywna w wywoływaniu erekcji. Dostępnych na rynku jest różne rodzaje aparatów, sporadycznie wykorzystanie znajdują tak zwany pierścienie zaciskające na podstawę prącia w celu zahamowania odpływu krwi żylnej. Zabiegi chirurgiczne w leczeniu zaburzeń wzwodu: szereg metod operacyjnych z zakresu chirurgii naczyniowej - na przykład zespolenie tętnicy nabrzusznej dolnej z tętnicą grzbietową prącia albo z tętnicą głęboką prącia, poprawia napływ krwi tętniczej wzmacniając wzwód. Użytkowane są sporadycznie także zabiegi ograniczające odpływ żylny z prącia. Wydaje się jednak, iż era szerokiego stosowania zabiegów rewaskularyzacyjnych należy już do przeszłości. Implantacja protezy prącia - wszczepienie protezy mechanicznej albo hydraulicznej umożliwia wielu mężczyznom powrót do odbywania normalnych i satysfakcjonujących stosunków płciowych. Oczywiście nie ulega przywróceniu poprawna erekcja, nie poprawia się utracony popęd płciowy. Zaburzenie wzwodu to raczej problem naczyniowy. Bardzo ważnym faktorem w prewencji zaburzeń i poprawie wyników leczenia ma prowadzenie zdrowego trybu życia przez: regularny wysiłek fizyczny, odpowiednią dietę i zaprzestanie palenia