Definicja OPATRUNEK

Co to znaczy OPATRUNEK: postępowanie lecznicze, którego celem jest z jednej strony zabezpieczenie rany przed dodatkowym nadkażeniem, z drugiej zaś, przez wykorzystywanie odpowiednich opatrunków z dodatkiem różnych substancji przyśpieszenie gojenia ran. Zwyczajny opatrunek chroniący ranę przed kontaktem z otoczeniem przeważnie złożona jest z kilku warstw jałowej gazy, suchej albo wilgotnej, przymocowanej plastrami albo bandażem. Opatrunek taki, w zależności od wydzielania z powierzchni rany okresowo należy zamieniać. Opatrunki, które użytkowane są w gojeniu zakażonych sporych ran i ubytków skóry w oparzeniach, odleżynach, owrzodzeniach żylakowych goleni nasączone są regularnie substancjami przyśpieszającymi ziarninowanie, antybiotykami. Regularnie są one na podłożu z wazeliną, co ułatwia zmiany opatrunku, minimalizuje ból. W zależności od wskazań opatrunki są zakładane szczelnie, precyzyjnie pokrywające ubytek skóry, czy głębiej położonych tkanek albo niecałkowicie zamknięte, jak: na przykład w zaopatrywaniu ubytku w ścianie klatki piersiowej powodującego otwartą odmę jamy opłucnowej. Opatrunki uciskowe, które zakłada się stosując kilka warstw płytek gazowych różnej grubości i mocno przytrzymuje opaską elastyczną, są fundamentalnym metodą postępowania w tamowaniu krwawień zewnętrznych, zarówno tętniczych, jak i żylnych. Opatrunki unieruchamiające - Ich celem jest unieruchomienie kończyn w sytuacji urazu jest to skręcenia, zwichnięcia albo złamania. Doraźnie unieruchomienie może być wykonane dzięki deseczki, drucianej szyny, w razie obrażeń kończyny górnej dzięki kawałka płótna zastępującego standardową chustę trójkątną. Jest zasada, aby unieruchomienie obejmowało dwa sąsiednie stawy, co zabezpiecza przed możliwością dodatkowych obrażeń, przemieszczania się odłamów kostnych, w okresie transportu i wywiera korzystne działanie przeciwbólowe. W obrażeniach na po-ziomie goleni odpowiednie (nie istotne z jakiego materiału) unieruchomienie to objęcie stawu kolanowego i skokowego, w obrębie przedramienia unieruchomienie nadgarstka i stawu łokciowego, w złamaniach kości ramiennej, zwichnięciu barku, unieruchomienie łokcia i stawu ramiennego temblakiem albo najlepiej chustą trójkątną. Unieruchomienie ostateczne realizowane jest w ambulatoriach albo szpitalu dzięki opatrunku gipsowego, aczkolwiek coraz częściej użytkowane są opaski żywiczne i specjalistyczne aparaty ortopedyczne - ortezy. Poprawne zakładanie opatrunków unieruchamiających nie jest proste, musi być zakładane fachowo, poprzez osoby przeszkolone, aby nie doprowadzić do powikłań, które czasami mogą być bardzo niebezpieczne. Tak zwany szkody gipsowe, to przeważnie odparzenia, odleżyny pod gipsem, wywołane zbyt ciasnym założeniem opatrunku albo obrzękiem. Zbyt długi ucisk powodować może jednak także znaczące zmiany niedokrwienne w kończynie, co powodować może trwałe przykurcze stawów albo, w skrajnych sytuacjach, wywołać konieczność amputacji kończyny na skutek rozległej martwicy. Ból pod okrężnym opatrunkiem gipsowym wywołany jest przeważnie zbyt ciasno założonym gipsem. Jeżeli uniesienie kończyny nie minimalizuje bólu nie należy użytkować jedynie środków przeciwbólowych. Jak najszybciej opatrunek taki musi być na całej długości rozcięty, należy sprawdzić tętno na obwodzie, ruchomość palców. Opatrunkom, materiałom opatrunkowym i sposobom zakładania bandaży poświęcona jest szczególna edukacja desmurgia