Definicja POSTAWA

Co to znaczy POSTAWA: z medycznego punktu widzenia jest układem ciała w pozycji stojącej. Rozróżnia się R zwykłą (swobodną, habitualną, nawykową), i R baczną tzn. czynnie poprawioną poprzez napięcie odpowiednich grup mięśni. Przeważnie spotykana R zwyczajna jest rzeczywistą R człowieka i ona stanowi element badania lekarskiego. Zależ}'raczej od ukształtowania kręgosłupa, a w dalszej kolejności ustawienia głowy, barków, klatki piersiowej, miednicy i kończyn dolnych. Jest indywidualną właściwością każdego człowieka i zależy od czynników genetycznych, wieku, płci, typu konstytucjonalnego, rasy, warunków środowiskowych, ogólnego stanu zdrowia, zmęczenia i stanu psychicznego (na przykład człowiek przygnębiony przybiera R schyloną, z pogłębieniem kifozy piersiowej, opuszczeniem barków i zapadnięciem klatki piersiowej). Kształtowanie R jest zależne od warunków rozwojowych. W łonie matki płód rozwija się w pozycji skulonej, a kręgosłup jest jednolicie wygięty ku tyłowi (totalna kifoza). Po urodzeniu rozpoczyna się wyodrębniać lordoza szyjna (ok. 3-4miesiąca życia) w konsekwencji unoszenia poprzez dziecko głowy. Minimalizuje się kifoza piersiowa i lędźwiowa. Lordoza lędźwiowa pojawia się ok. 9m.ż., gdy dziecko rozpoczyna wstawać. R można oceniać po rozpoczęciu chodzenia, lecz ostatecznie wykształca się ok. 18 r.ż. W starszym wieku zwiększa się kifoza piersiowa, co jest powiązane raczej z osłabieniem mięśni, a niekiedy również ze sklinowaceniem osteoporotycznie zmienionych kręgów. Fizjologiczne wygięcia kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej przyczyniają się do powiększenia jego wytrzymałości, są także faktorem amortyzującym łagodząc wstrząsy zarówno kręgosłupa jak i rdzenia, czaszki i mózgowia. Wadą R jest wyraźne odchylenie od R zwykłej. Zaburzenia takie mogą powodować dolegliwości uszkadzające fundamentalne przedmioty anatomiczne układu ruchu, prowadzą do R patologicznej (to jest wada R w szerokim rozumieniu). Taką jest na przykład skolioza, dolegliwość Scheuermanna, zaburzenia powiązane z chorobami stawów biodrowych, kolanowych i stopy i tym podobne Wady R w ścisłym tego słowa znaczeniu określane są jako wyraźne odchylenie od postawy zwykłej, dające się skorygować czynnie albo biernie, bądź także cofające się w procesie naturalnego wzrostu i rozwoju. Efektem wady R może być niepoprawna funkcja poszczególnych części układu ruchu. Stan taki, o ile trwa dostatecznie długo, może prowadzić do przeciążeń w obrębie stawów, wcześniejszego ich zużycia i w skutku powstawania zmian zwyrodnieniowych. Najczęstszą wadą R jest boczne wygięcie kręgosłupa w części piersiowo-lędźwiowej albo lędźwiowej, przeważnie w lewo (nie to jest skolioza). Fundamentalnym środkiem terapeutycznym w leczeniu wad R są ćwiczenia ruchowe, szczególnie te, które kształtują ustawienie i kształt kręgosłupa (wzmacnianie mięśni tułowia, obręczy kończyny górnej i dolnej). Działają one nie tylko na ćwiczoną część narządu ruchu, lecz i na całość ustroju na drodze odruchowej. Ćwiczenia muszą być w pojedynkę dobierane, dawkowane i prawidłowo realizowane. Istotna jest siła woli, upór i systematyczność. Dzieci z wadami R mogą uprawiać praktycznie wszystkie sporty (poza podnoszeniem ciężarów), szczególnie godnym polecenia jest pływanie. Należy jednak zaznaczyć, iż sport na poziomie wyczynowym jest źródłem tak mocnych przeciążeń, iż uszkadza układ ruchu nawet u osób zdrowych