Definicja ANOSMIA

Co to znaczy Anosmia: brak węchu; częsty, ale nierozpoznawalny, gdy jest zaburzeniem jednostronnym. Powstaje w rezultaty schorzeń wewnątrz nosowych (obrzęk albo przeszkoda w nosie uniemożliwiająca dotarcie zapachu do okolicy węchowej, zniszczenie nabłonka zmysłowego w rezultacie przewlekłych, zanikowych nieżytów nosa, w zakażeniach wirusowych, ziarniniakach i nowotworach) albo wewnątrz-czaszkowych (uszkodzenie włókienek nerwu węchowego, opuszki, dróg węchowych albo ośrodków węchu w korze mózgowej). Anosmia może być także wrodzona w hipogonadyzmie męskim (zespół Kallmanna). Przewarzająca część chorych z anosmią poprawnie postrzega pod-stawowe smaki (słodki, gorzki, słony i kwaśny), lecz nie czują aromatów. Leczenie jest przyczynowe, w razie trwałych uszkodzeń anatomicznych niemożliwe