Definicja PRĄCIE

Co to znaczy PRĄCIE: penis, członek; męski narząd kopulacyjny wykorzystywany wprowadzeniu nasienia do kobiecych dróg rodnych. Zawiera także końcowy odcinek cewki moczowej biorąc udział w oddawaniu moczu. Zewnętrznie - prącie złożona jest z długiego trzonu i rozszerzonego zakończenia - żołędzi. Część luźnej skóry prącia tworzy wokół żołędzi luźny fałd skórny zwany napletkiem. To jest zdwoenie skóry, gdzie odznacza się dwie blaszki: zewnętrzną i wewnętrzną. W skórze blaszki wewnętrznej występują nieliczne gruczoły łojowe zwane gruczołami napletkowymi. Z blaszką wewnętrzną łączy się trójkątny fałdzik skórny wędzidełko napletka, który drugim końcem przyczepia się do dolnej powierzchni żołędzi. Napletek jest zapasowym materiałem skórnym umożliwiającym powiększanie się prącia w trakcie wzwodu. Czasem ujście napletka może być zbyt wąskie i napletek nie może przesuwać się ku tyłowi. Skutkuje to utrudnienia w oddawaniu moczu i gromadzenie się brudu i wydzieliny pod napletkiem. Nieprawidłowość ta zwana jest stulejką. Zabieg obrzezania zapobiega wytwarzaniu się stulejki. Pomiędzy skórą pokrywającą żołądź, a blaszką wewnętrzną napletka gromadzi się tak zwany mastka. To jest mazista treść, powstająca także w uwarunkowaniach poprawnych. Złożona jest ona raczej ze złuszczonych komórek nabłonka skóry żołędzi, z wydzieliny gruczołów łojowych i z bakterii. Prącie zbudowane jest z dwóch ciał jamistych prącia i ciała gąbczastego tworzącego żołądź prącia i tak zwany opuszkę. Ciała jamiste to dwa walcowate twory zajmujące górnączęść prącia. Położone są w okolicy siebie i w płaszczyźnie pośrodkowej stykają się ze sobą, rozdzielone przegrodą prącia. Przegroda ta nie jest szczelna i przez liczne szczeliny, oba ciała jamiste łączą się ze sobą. Wzdłuż górnej strony ciał jamistych biegnie rowek dla przebiegu nerwu i naczyń zaopatrujących prącie. Na poziomie dolnej części spojenia łonowego ciała jamiste rozdzielają się na dwie gałęzie, zwane odnogami prącia, które dochodzą do dolnych gałęzi kości łonowych. Koniec przedni ciał jamistych przykryty jest żołędzia, będącą częścią ciała gąbczastego prącia. Oba ciała jamiste zbudowane są ze swoistej tkanki jamistej otoczonej bardzo mocną osłonką, tak zwany błoną białawą. Tkankę jamistą tworzy układ beleczek łącznotkankowych zawierających włókna mięśniowe, które ograniczają liczne przestrzenie, tak zwany jamki. W okresie wzwodu prącia jamki silnie wypełniają się krwią tętniczą i napinają błonę białawą, z kolei odpływ krwi poprzez żyły jest w tym czasie zahamowany. Wypełniająca jamki krew prowadzi do zwiększenia ciał jamistych i usztywnienia prącia. Gdy dopływ krwi tętniczej ustaje, krew rozpoczyna bez pośpiechu odpływać z jamek i prącie wiotczeje. Ciało gąbczaste prącia jest tworem nieparzystym położonym w płaszczyźnie pośrodkowej po dolnej stronie prącia. W ciele gąbczastym odznacza się trzy zasadnicze części: zgodne ciało gąbczaste prącia, opuszkę prącia i żołądź prącia. Zgodne ciało gąbczaste prącia leży w podłużnym rowku utworzonym poprzez ciała jamiste na ich dolnej powierzchni. Ma ono kształt walcowaty i na całej długości przebiega w nim cewka moczowa. Opuszka prącia stanowi jego część tylną. Pokryta jest poprzez mięsień opuszkowo-gąbczasty, który przyczynia się do wytrysku nasienia. Żołądź prącia ma kształt stępionego stożka, znajduje się na niej zewnętrzne ujście cewki moczowej. Podstawa żołędzi jest wyżłobiona i wsuwają się w nią przednie końce ciał jamistych prącia. Ciało gąbczaste okryte jest cienką osłonką, tak zwany błoną białawą, dzięki czemu nie usztywnia się ono w okresie wzwodu tak znacząco jak ciała jamiste i cewka moczowa nie zostaje zaciśnięta. Budowa taka umożliwia wytrysk nasienia w okresie wzwodu prącia. Zapalenie żołędzi i napletka (balanitis, balanoposthitis), może być powikłaniem rzeżączki, rzęsistkowicy grzybicy, opryszczki albo kiły. Może występować w przebiegu chorób układowych (twardzina, łuszczyca). Przeważnie B. powiązane jest z wąskim pierścieniem napletka (stulejka) i zaniedbaniami higieny członka, wtedy wydzielina podnapletkowa zostaje zakażona bakteriami beztlenowymi powodującymi zapalenie i niszczenie tkanek. Zakażeniom tym sprzyja cukrzyca. Symptomami są bolesność, podrażnienie i wydzielina spod napletka. W rezultacie obrzęku napletka może pojawić się stulejka. Na żołędzi pojawiają się sączące nadżerki, a węzły chłonne pachwinowe mogą być zwiększone i bolące. Przed leczeniem należy potwierdzić przyczynę badaniami bakteriologicznymi, immunologicznymi i innymi, a w dalszym ciągu w zależności od czynnika wywołującego adekwatnie leczyć, przeważnie sulfonamidami, antybiotykami i lekami przeciwgrzybiczymi. Balanitis sprzyja zwężeniu ujścia cewki moczowej, powstawaniu stulejki i nowotworów.w przypadku rozpoznania stulejki wskazane jest leczenie operacyjne. Stanami przedrakowymi są: erytroplazja Queyrata i marskość żołędzi i napletka (następstwo przewlekłego stanu zapalnego ze stwardnieniem i zblednięciem w rejonie szczytu żołędzi, regularnie powodujące zwężenie cewki). Priapizm to bolący, długookresowy (niepoprawny) wzwód prącia, któremu nie towarzyszy uczucie pobudzenia seksualnego wynikający z nie w pełni tłumaczonych zaburzeń naczyniowych i neurologicznych. Najczęstszymi powodami są zakrzepy żylne w żyłach miednicy, długookresowa aktywność seksualna, białaczka, niedokrwistość sierpowata, obecność guza w miednicy, dolegliwości mózgu albo rdzenia (na przykład kiła, nowotwór), zakażenia i stany zapalne męskich narządów płciowych, w szczególności z towarzyszącą kamicą. Ciała jamiste w priapizmie zawierają gęstą, ciemną krew żylną. Leczenie jest trudne i regularnie nieskuteczne. Jeżeli geneza jest neurogenne to poprawę może przynieść ciągłe znieczulenie rdzeniowe. Próbuje się także obarczyć ciała jamiste nakłuwając je grubą igłą albo poprzez chirurgiczne wytworzenie połączenia między ciałami jamistymi i żołędzia. Rokowanie, co do przywrócenia sprawności seksualnej, szczególnie w długo trwających sytuacjach jest złe. Złamania prącia są spowodowane poprzez bezpośredni tępy uraz (nierzadko w trakcie relacji seksualnego) powodujący zgięcie wzwiedzionego członka. Dochodzi do rozdarcia błony białawej (otaczającej ciała jamiste) i w ok. 20% przypadków do uszkodzenia cewki moczowej. Wymaga leczenia operacyjnego